Wpływ produkcji zwierzęcej na głód na świecie

Wpływ produkcji zwierzęcej na głód na świecie Liczba ludności na świecie rośnie, a wraz z nią wzrasta ryzyko niedożywienia, głodu, niedoboru wody i katastrof ekologicznych. Pytanie, w jaki sposób wyżywić świat w sprawiedliwy i zrównoważony sposób nigdy nie było pilniejsze. Dieta roślinna zużywa mniej zasobów, generuje mniej zanieczyszczeń i może pomóc w stworzeniu bardziej sprawiedliwego i równego świata. ProVeg dostarcza informacji o tym, w jaki sposób produkcja zwierzęca zwiększa zarówno głód na świecie, jak i niesprawiedliwą dystrybucję żywności. Nierówna dystrybucja żywności jest globalnym problemem Na całym świecie prawie 815 milionów ludzi jest niedożywionych.[1] Jednocześnie prawie 2 miliardy ludzi ma nadwagę, a 650 milionów cierpi na otyłość.[2] Szacuje się, że populacja świata wzrośnie o ponad 30% do 2050 r., a do 2100 r. będzie około 11-13 miliardów ludzi na świecie.[3] [4] Pytanie, w jaki sposób dystrybuować nasze zasoby i wyżywić rosnącą globalną populację, aby stworzyć sprawiedliwy świat, w którym redukujemy problemy środowiskowe, głód i cierpienie zwierząt nigdy nie było bardziej istotne. Osiągnięcie bezpieczeństwa żywnościowego wymaga podjęcia większego wysiłku, by każdemu człowiekowi zapewnić dostęp do wystarczającej ilości pełnowartościowej żywności, tak by mógł prowadzić aktywne i zdrowe życie.[5] Niesprawiedliwy globalny system dystrybucji żywności nieproporcjonalnie uderza w najbiedniejszych i najbardziej bezbronnych ludzi. Hodowla zwierząt marnuje zdumiewającą ilość jedzenia Ponad 50% światowych upraw jest uprawianych na paszę dla zwierząt gospodarskich.[6] Gdyby wszystkie uprawy były wykorzystywane wyłącznie do bezpośredniego spożycia przez ludzi, zwiększyłoby to liczbę kalorii dostępną z żywności o 70%, co oznaczałoby, że można by wyżywić dodatkowe 4 miliardy ludzi.[7] Oznacza to, że przy diecie opartej wyłącznie na roślinach i przy wykorzystaniu już istniejących gruntów rolnych można wyżywić ponad 10 miliardów ludzi.[8] [9] [10] Intensywna hodowla zwierząt wykorzystuje około jednej trzeciej światowej produkcji zboża i około 75% soi, co zagraża globalnemu bezpieczeństwu żywnościowemu.[11] Karmienie zwierząt zbożem i soją, a następnie spożywanie ich mięsa i mleka jest mniej wydajne pod względem energii, białka i użytkowania ziemi niż bezpośrednie spożywanie roślin.[12] Soja, która jest ważną paszą dla zwierząt gospodarskich, może dostarczyć do 15 razy więcej białka z hektara niż żywność pochodzenia zwierzęcego. Wiele innych roślin strączkowych i zbóż również dostarcza więcej białka w przeliczeniu na hektar uprawy.[13] Produkcja mięsa powoduje wylesianie i sprzyja zawłaszczaniu ziemi Rosnące zapotrzebowanie na produkty odzwierzęce wymusza, aby kraje rozwinięte importowały setki tysięcy ton paszy dla zwierząt – w szczególności soję, kukurydzę i zboża – z krajów rozwijających się w Ameryce Południowej i Afryce. Średnie unijne zużycie ziemi na wyżywienie jednego mieszkańca wynosi 1,3 hektara, podczas gdy obywatele takich krajów, jak Chiny i Indie, potrzebują mniej niż 0,4 ha na mieszkańca.[14] Prawie 60% gruntów wymaganych do zaspokojenia popytu UE na produkty rolne i leśne leży poza Europą. Każdego roku Niemcy i Wielka Brytania importują produkty, których wytworzenie wymaga ponad 80 milionów hektarów ziemi poza ich granicami.[15] To nie jest ani sprawiedliwe, ani zrównoważone. Produkcja zwierzęca powoduje globalny niedobór wody Hodowla zwierząt jest odpowiedzialna za prawie jedną trzecią całkowitego światowego śladu wodnego rolnictwa.[16] Obecnie ponad 2,1 miliarda ludzi na świecie nie ma dostępu do bezpiecznej wody pitnej.[17] Niedobór wody prawdopodobnie wzrośnie i oczekuje się, że do 2025 r. około 1,8 miliarda ludzi będzie żyło w krajach lub regionach z niedoborem wody.[18] Ślad wodny każdego produktu pochodzenia zwierzęcego jest większy niż w przypadku produktów pochodzenia roślinnego o równoważnej wartości odżywczej, co powoduje, że pozyskiwanie kalorii, białka i składników odżywczych z roślin jest bardziej efektywne pod względem zużycia wody niż pozyskiwanie ich z produktów odzwierzęcych. Dieta oparta na żywności roślinnej zużywa znacznie mniej zasobów Hodowla zwierząt przyczynia się do wylesiania i zmiany użytkowania gruntów, w tym przypadku do przekształcania obszarów naturalnych w pola uprawne. Przemysł hodowlany i rybołówstwo są częściowo odpowiedzialne za utratę różnorodności biologicznej, niszczenie ekosystemów, zmianę klimatu, niedobór wody i zanieczyszczenie. Konsumpcja produktów pochodzenia zwierzęcego na masową skalę zmniejsza bezpieczeństwo żywnościowe setek milionów ludzi z globalnego Południa, którzy negatywnie odczuwają zmiany w użytkowaniu gruntów konieczne do wytworzenia tych produktów. Ich ziemia jest wykorzystywana do pozyskiwania plonów w celu karmienia zwierząt gospodarskich w bogatych krajach, a oceany są nadmiernie eksploatowane, aby zaspokajać popyt za granicą, podczas gdy oni sami często walczą o przetrwanie. Mięso, nabiał, jaja i ryby są tak naprawdę produktami luksusowymi, których większość ludzi nie potrzebuje, jeśli ma dostęp do zrównoważonej i zróżnicowanej diety roślinnej. ProVeg wspiera dostępność alternatywnych rozwiązań opartych na roślinach ProVeg angażuje się w tworzenie bardziej sprawiedliwego systemu żywnościowego i domaga się, aby politycy zmienili politykę rolną i żywnościową na korzyść ludzi, zwierząt i środowiska. Ponadto ProVeg wskazuje zdrowe, wolne od okrucieństwa alternatywy dla produktów pochodzenia zwierzęcego i czyni je łatwiej dostępnymi poprzez udzielanie rad i wspracia innowacyjnym firmom, które chcą wzbogacić rynek o swoje produkty roślinne. W swojej działalności politycznej ProVeg komunikuje potencjał roślinnego stylu życia w rozwiązywaniu różnych problemów, takich jak ochrona zasobów, ochrona środowiska i dobrostan zwierząt. Źródła Źródła ↑1 Food and Agriculture Organization of the United Nations, International Fund for Agricultural Development, UNICEF, et al. (2017): The state of food security and nutrition in the world 2017: building resilience for peace and food security. p. 2 ↑2 WHO (2018): Obesity and overweight. Available at: http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs311/en/ [12.02.2018] ↑3 UN (2017): World population projected to reach 9.8 billion in 2050, and 11.2 billion in 2100. Available at https://www.un.org/development/desa/en/news/population/world-population-prospects-2017.html [08.03.2018] ↑4 Gerland, P., A. E. Raftery, H. Sevčíková, et al. (2014): World population stabilization unlikely this century. Science. 346, p.234–237 ↑5 Food and Agricultural Organisation of the United Nations (FAO) (1996): Rome Declaration on World Food Security and World Food Summit Plan of Action. World Food Summit 13-17 November 1996. Rome. Available at http://www.fao.org/docrep/005/y4671e/y4671e06.htm#fn30 [07.03.2018] ↑6 Hertwich, E. (2010): Assessing the Environmental Impacts of Consumption and Production: Priority Product and Materials. Programa de la Naciones Unidas para el Medio Ambiente. p. 80 ↑7, ↑8 Cassidy, E. S., P. C. West, J. S. Gerber, et al. (2013): Redefining agricultural yields: from tonnes to people nourished per hectare. Environ. Res. Lett. 8, p.034015 ↑9 Erb, K.-H., C. Lauk, T. Kastner, et al. (2016): Exploring the biophysical option space for feeding the world without deforestation. Nature Communications. 7, p.11382 ↑10 The Guardian (2016): Can we feed 10 billion people on organic farming alone? Available at: https://www.theguardian.com/sustainable-business/2016/aug/14/organic-farming-agriculture-world-hunger [20.03.2018] ↑11 Food and Agriculture Organization of the United Nations (2017): Crop Prospects and Food Situation. March 2017. p.7 .FAO, Rome ↑12 Garnett T. (2010). Livestock, feed and food security. FCRN Briefing paper. ↑13 Giovannucci, D., S. Scherr, D. Nierenberg, et al. (2012): Food and Agriculture: the future of sustainability. A strategic input to the Sustainable Development in the 21st Century (SD21) project. New York: United Nations Department of Economic and Social Affairs, Division for Sustainable Development. p. 10 ↑14 B. Lugschitz, M. Bruckner und S. Giljum (2011): Europe‘s global land demand: a study on the actual land embodied in European imports and exports of agricultural and forestry products. Wien: Sustainable Europe Research Institute, 2011. p. 14 ↑15 B. Lugschitz, M. Bruckner und S. Giljum (2011): Europe‘s global land demand: a study on the actual land embodied in European imports and exports of agricultural and forestry products. Wien: Sustainable Europe Research Institute, 2011. p. 22 ↑16 Mekonnen M.M. and Hoekstra A. (2012). A Global Assessment of the Water Footprint of Farm Animal Products. Ecosystems, DOI: 10.1007/s10021-011-9517-8 [07.03.2018] ↑17 WHO (2017): 2.1 billion people lack safe drinking water at home, more than twice as many lack safe sanitation. Available at: http://www.who.int/mediacentre/news/releases/2017/water-sanitation-hygiene/en/ [12.03.2018] ↑18 WWAP (World Water Assessment Programme) (2012): The United Nations World Water Development Report 4: Managing Water under Uncertainty and Risk. Paris, UNESCO. p 541