Panika satanistyczna

Panika satanistyczna Artykuł Rozmawiać Dostępne są również treści tworzone przez społeczność na ten temat Tłumaczenie automatyczne Brać w czymś udział „Rytual abuse” przekierowuje tutaj. W przypadku nadużyć pod przykrywką religii zobacz Religious abuse . Inne znaczenia można znaleźć w artykule Panika satanistyczna (ujednoznacznienie) . Panika satanistyczna to panika moralna składająca się z ponad 12 000 niepotwierdzonych przypadków rytualnego nadużycia satanistycznego ( SRA , czasami znanego jako nadużycie rytualne , nadużycie rytualne , nadużycie zorganizowane lub sadystyczne nadużycie rytualne ) rozpoczynająca się w Stanach Zjednoczonych w latach 80., rozprzestrzeniająca się na wiele części świata pod koniec lat 90. i trwająca do dziś. Panika rozpoczęła się w 1980 r. wraz z publikacją Michelle Remembers , książki napisanej wspólnie przez kanadyjskiego psychiatrę Lawrence'a Pazdera i jego pacjentkę (i przyszłą żonę), Michelle Smith, która wykorzystała kontrowersyjną i obecnie zdyskredytowaną praktykę terapii odzyskanej pamięci , aby wysunąć twierdzenia o rytualnym nadużyciu satanistycznym z udziałem Smith. Oskarżenia, które pojawiły się później w większości Stanów Zjednoczonych, obejmowały doniesienia o fizycznym i seksualnym znęcaniu się nad ludźmi w kontekście rytuałów okultystycznych lub satanistycznych . Niektóre oskarżenia dotyczą spisku ogólnoświatowego kultu satanistycznego, obejmującego bogaczy i elity, w którym dzieci są porywane lub rozmnażane w celu składania ofiar z ludzi , wykorzystywania pornografii i prostytucji . Prawie każdy aspekt rytualnego wykorzystywania seksualnego jest kontrowersyjny, w tym jego definicja, źródło oskarżeń i dowody na ich poparcie, zeznania domniemanych ofiar oraz sprawy sądowe dotyczące oskarżeń i dochodzeń karnych. Panika ogarnęła prawników, terapeutów i pracowników socjalnych, którzy zajmowali się oskarżeniami o wykorzystywanie seksualne dzieci . Oskarżenia początkowo gromadziły bardzo różne grupy, w tym religijnych fundamentalistów, śledczych policji, obrońców praw dziecka, terapeutów i klientów psychoterapii . Termin satanistyczne wykorzystywanie był bardziej powszechny na początku; później stało się satanistycznym wykorzystywaniem rytualnym i dalej zsekularyzowanym na po prostu wykorzystywanie rytualne . [ 1 ] Z czasem oskarżenia stały się ściślej związane z zaburzeniem dysocjacyjnym tożsamości (wówczas nazywanym zaburzeniem osobowości wielorakiej) [ 2 ] i teoriami spiskowymi przeciwko rządowi . [ 3 ] [ 4 ] Początkowe zainteresowanie pojawiło się za sprawą kampanii reklamowej książki Pazder z 1980 roku Michelle Remembers , a następnie było podtrzymywane i popularyzowane przez całą dekadę dzięki relacjom z procesu przedszkolaków McMartin . Świadectwa, listy objawów, plotki i techniki badania lub odkrywania wspomnień SRA były rozpowszechniane za pośrednictwem konferencji zawodowych, popularnych i religijnych, a także za pośrednictwem programów typu talk-show , podtrzymując i dalej rozprzestrzeniając panikę moralną w Stanach Zjednoczonych i poza nimi. W niektórych przypadkach oskarżenia skutkowały procesami karnymi o różnych wynikach; po siedmiu latach w sądzie proces McMartin nie zakończył się skazaniem żadnego z oskarżonych, podczas gdy inne sprawy zakończyły się długimi wyrokami, z których niektóre zostały później uchylone. [ 5 ] Zainteresowanie naukowców tym tematem rosło powoli, ostatecznie prowadząc do wniosku, że zjawisko to było paniką moralną, która, jak stwierdził jeden z badaczy w 2017 roku, „obejmowała setki oskarżeń, że czczący diabła pedofile prowadzili amerykańskie białe przedszkole klasy średniej”. [ 6 ] W artykule z 1994 r. w „ New York Times” napisano: „Spośród ponad 12 000 udokumentowanych oskarżeń w całym kraju, policja badająca sprawę nie była w stanie udowodnić żadnych zarzutów o zorganizowane nadużycia ze strony sekty”. [ 7 ] Zawartość Historia Początki Wśród wyjaśnień, dlaczego panika wybuchła akurat wtedy lub „przybrała taką formę”, można wymienić: Trzy filmy, które rozpoczęły się i były wyświetlane na początku paniki związanej z satanizmem, to mianowicie Dziecko Rosemary (1968), Egzorcysta (1973) i Omen (1976). [ 8 ] Według uczonego Josepha Laycocka pacjenci poddawani hipnozie przez terapeutów w celu odzyskania wspomnień o SRA często „wydawali się przypominać sobie sceny z tych filmów”. [ 8 ] Reakcja na wzrost nowych ruchów religijnych (NRM) w latach 60. XX wieku spowodowana zarówno reformą imigracyjną zezwalającą na misjonarzy religii azjatyckich , jak i nowymi religiami (w tym Kościołem Szatana ), wynikającymi z kontrkultury pokolenia wyżu demograficznego. Czasami nazywana „wojną sekt” lub „strachem sektowym”. [ 8 ] [ 9 ] Morderstwa Tate –LaBianca popełnione przez Charlesa Mansona i jego kult „głównie samotnych nastolatków z rozbitych domów” [ 8 ] Najlepiej sprzedające się wspomnienia Mike'a Warnke z 1972 r. The Satan Seller , w których twierdził, że przewodził grupie 1500 satanistów, którzy dopuszczali się gwałtów i składania ofiar z ludzi, zanim nawrócił się na chrześcijaństwo ewangeliczne. Książka została pochwalona przez Moody Monthly i The Christian Century . Dwie dekady później książka została obalona przez ewangelicki magazyn Cornerstone . [ 8 ] Wczesna historia Oskarżenia o mord rytualny wysuwane przeciwko Żydom uważa się za historycznych prekursorów współczesnej paniki moralnej. [ 10 ] Oskarżenia o makabryczne czyny dokonywane przez grupy zewnętrzne, w tym kanibalizm , mordowanie dzieci, tortury i kazirodcze orgie, mogą stawiać mniejszości w roli „ Innych ”, a także tworzyć kozła ofiarnego dla złożonych problemów w czasach społecznych zaburzeń. [ 11 ] [ 10 ] Panika SRA powtórzyła wiele cech historycznych panik moralnych i teorii spiskowych, [ 11 ] takich jak oskarżenie o mord rytualny przeciwko Żydom wygłoszone przez Apiona w latach 30. n.e., [ 10 ] dzikie pogłoski, które doprowadziły do ​​prześladowań wczesnych chrześcijan w Cesarstwie Rzymskim , późniejsze oskarżenia o żydowskie rytuały obejmujące kanibalizm chrześcijańskich dzieci i profanację Eucharystii oraz polowania na czarownice w XVI i XVII wieku. [ 12 ] [ 13 ] Tortury i więzienie były stosowane przez osoby sprawujące władzę w celu wymuszenia zeznań od domniemanych satanistów, zeznań , które później były wykorzystywane do uzasadniania ich egzekucji. [ 10 ] Współcześni zwolennicy łączyli zapisy tych starszych oskarżeń, aby wykazać, że współczesne kulty satanistyczne były częścią starożytnego spisku zła, [ 14 ] choć ostatecznie nie znaleziono żadnych dowodów na istnienie kultów czczących diabła w Europie w żadnym okresie jej historii. [ 15 ] Bardziej bezpośrednim precedensem w kontekście rytualnego wykorzystywania seksualnego dzieci w Stanach Zjednoczonych był makkartyzm w latach 50. [ 13 ] [ 16 ] [ 17 ] Podstawy współczesnej paniki moralnej można odnaleźć we wzroście pięciu czynników w latach poprzedzających lata 80.: ustanowienie fundamentalistycznego chrześcijaństwa oraz założenie i działalność polityczną organizacji religijnej o nazwie Moralna Większość ; wzrost ruchu antysektowego , który oskarżał sekty o porwania i pranie mózgu dzieciom i nastolatkom; pojawienie się Kościoła Szatana i innych wyraźnie satanistycznych grup, które dodały ziarno prawdy do istnienia sekt satanistycznych; rozwój pracy socjalnej lub dziedziny ochrony dzieci i jej walka o uznanie wykorzystywania seksualnego dzieci za problem społeczny i poważne przestępstwo; oraz popularyzacja zespołu stresu pourazowego , wypartej pamięci i odpowiadającego mu ruchu ocalałych. [ 18 ] Michelle Remembers i proces przedszkola McMartin Główne artykuły: Michelle Remembers i proces przedszkolny McMartin Michelle Remembers , napisana przez Kanadyjki Michelle Smith i jej męża, psychiatrę Lawrence'a Pazdera , została opublikowana w 1980 roku. Obecnie zdyskredytowana , książka została napisana w formie autobiografii, przedstawiając pierwsze współczesne twierdzenie, że znęcanie się nad dziećmi było powiązane z rytuałami satanistycznymi. [ 19 ] Według „wspomnień”, w wieku pięciu lat Michelle była torturowana przez swoją matkę przez wiele dni podczas „skomplikowanych rytuałów satanistycznych”. Gdy tortury osiągnęły punkt kulminacyjny, otworzył się portal do piekła i pojawił się sam Szatan, tylko po to, by zostać wypędzonym przez Dziewicę Marię i Archanioła Michała . Wyjaśnienia braku jakichkolwiek dowodów znęcania się na ciele Michelle były takie, że zostało ono cudownie usunięte przez św. Marię. Nie wyjaśniono zeznań ojca Michelle i dwóch sióstr, przeczących wspomnieniom, a także rocznika szkoły św. Małgorzaty z lat 1955/56. W roczniku znajduje się zdjęcie z listopada 1955 r. przedstawiające Michelle uczęszczającą do szkoły i wyglądającą na zdrową, podczas gdy według książki Pazdera Michelle spędziła ten miesiąc uwięziona w piwnicy. [ 8 ] Pazder była również odpowiedzialna za wymyślenie terminu nadużycie rytualne . [ 20 ] Michelle Remembers dostarczyła model dla licznych oskarżeń o SRA, które pojawiły się później w tej samej dekadzie. [ 19 ] [ 21 ] Na podstawie sukcesu książki, Pazder zyskała dużą rozpoznawalność w mediach, prowadziła wykłady i szkolenia na temat SRA dla organów ścigania, a do września 1990 r. pełniła funkcję konsultanta w ponad 1000 sprawach SRA, w tym w procesie przedszkolnym McMartina. Prokuratorzy korzystali z Michelle Remembers jako przewodnika podczas przygotowywania spraw przeciwko domniemanym satanistom. [ 22 ] Podejrzewa się, że Michelle Remembers , wraz z innymi relacjami przedstawianymi jako historie ocalałych, wpłynęły na późniejsze oskarżenia o SRA, [ 19 ] [ 23 ] a książka została zasugerowana jako czynnik przyczynowy w późniejszej epidemii oskarżeń o SRA. [ 24 ] [ 25 ] [ 26 ] Na początku lat 80., podczas wdrażania przepisów o obowiązkowym zgłaszaniu , nastąpił znaczny wzrost liczby dochodzeń w sprawie ochrony dzieci w Ameryce, Wielkiej Brytanii i innych krajach rozwiniętych, wraz ze wzrostem świadomości społecznej na temat znęcania się nad dziećmi . Dochodzenia w sprawie zarzutów kazirodztwa w Kalifornii również uległy zmianie, a sprawy prowadzili pracownicy socjalni , którzy stosowali techniki naprowadzania i przymusowego przesłuchania, których unikali śledczy. Takie zmiany w ściganiu przypadków domniemanego kazirodztwa skutkowały wzrostem liczby zeznań ojców w zamian za ugody . [ 27 ] Niedługo potem niektóre dzieci w sprawach dotyczących ochrony dzieci zaczęły wysuwać oskarżenia o okropne znęcanie się fizyczne i seksualne przez opiekunów w ramach zorganizowanych rytuałów, twierdząc, że były wykorzystywane seksualnie w rytuałach satanistycznych i używały symboli satanistycznych. Przypadki te zyskały etykietę satanistycznego znęcania się zarówno w mediach, jak i wśród profesjonalistów. [ 28 ] [ 29 ] Wspomnienia z dzieciństwa o podobnych nadużyciach zaczęły pojawiać się podczas sesji psychoterapii dorosłych. [ 30 ] [ 31 ] W 1983 roku wniesiono oskarżenia w procesie przedszkola McMartin , głównej sprawie w Kalifornii, która przykuła uwagę w całych Stanach Zjednoczonych i zawierała zarzuty dotyczące satanistycznego nadużycia rytualnego. Sprawa spowodowała ogromną polaryzację w sposobie interpretacji dostępnych dowodów. [ 32 ] [ 33 ] Niedługo potem ponad 100 przedszkoli w całym kraju stało się przedmiotem podobnych sensacyjnych zarzutów, o których prasa chętnie i bezkrytycznie informowała. [ 34 ] Podczas całego procesu McMartin relacje medialne na temat oskarżonych (Peggy McMartin i Raya Buckeya) były nieustannie negatywne, skupiając się wyłącznie na oświadczeniach oskarżenia. [ 35 ] Michelle Smith i inne domniemane ocalałe spotkały się z rodzicami zaangażowanymi w proces i uważa się, że wpłynęły one na zeznania przeciwko oskarżonemu. [ 36 ] [ 37 ] [ 38 ] Kee MacFarlane , pracownica socjalna zatrudniona przez Children's Institute International , opracowała nowy sposób przesłuchiwania dzieci za pomocą anatomicznie poprawnych lalek i wykorzystała je w celu ułatwienia ujawnienia przypadków nadużyć u dzieci z McMartin. Po poproszeniu dzieci o wskazanie miejsc na lalkach, w których rzekomo były dotykane, i zadaniu pytań naprowadzających , MacFarlane zdiagnozowała przypadki nadużyć seksualnych u praktycznie wszystkich dzieci z McMartin. [ 39 ] Wymusiła ujawnienia, przeprowadzając długie wywiady, w których nagradzano dyskusje na temat nadużyć i karano za zaprzeczenia. Zeznania składane w trakcie rozprawy za pomocą takich metod były często sprzeczne i niejasne we wszystkich szczegółach, z wyjątkiem stwierdzenia, że ​​do nadużyć doszło. [ 35 ] Chociaż początkowe zarzuty w sprawie McMartin obejmowały oskarżenia o satanistyczne nadużycia i rozległy spisek, cechy te zostały wycofane stosunkowo wcześnie w trakcie rozprawy, a ściganie kontynuowano tylko w przypadku nierytualnych zarzutów dotyczących nadużyć wobec dzieci przeciwko tylko dwóm oskarżonym. [ 40 ] Po trzech latach składania zeznań McMartin i Buckey zostali uniewinnieni z 52 z 65 zarzutów, a ława przysięgłych nie była w stanie rozpatrzyć pozostałych 13 zarzutów przeciwko Buckeyowi, ponieważ 11 z 13 przysięgłych orzekło uniewinnienie. Buckey został ponownie oskarżony i dwa lata później zwolniony bez skazania. [ 35 ] Teorie spiskowe W 1984 roku MacFarlane ostrzegł komisję kongresową, że dzieci są zmuszane do angażowania się w zachowania scatologiczne i oglądania dziwacznych rytuałów, w których zabijane są zwierzęta. [ 41 ] Niedługo potem Kongres Stanów Zjednoczonych podwoił swój budżet na programy ochrony dzieci. Psychiatra Roland Summit wygłosił konferencje po procesie McMartina i przedstawił to zjawisko jako spisek , w który zaangażowana była każda osoba sceptycznie nastawiona do tego zjawiska. [ 42 ] W 1986 roku pracownica socjalna Carol Darling argumentowała przed wielką ławą przysięgłych , że spisek dotarł do rządu. [ 42 ] Jej mąż Brad Darling wygłosił prezentacje konferencyjne na temat satanistycznego spisku o wielkiej starożytności, który, jak teraz uważał, przenikał amerykańskie społeczności. [ 24 ] W 1985 roku Patricia Pulling połączyła siły z psychiatrą Thomasem Radeckim , dyrektorem National Coalition on Television Violence, aby stworzyć BADD (Bothered About Dungeons and Dragons). Pulling i BADD postrzegali gry fabularne ogólnie, a Dungeons & Dragons w szczególności, jako narzędzia rekrutacyjne do kultu satanistycznego, nakłaniające młodzież do samobójstwa, morderstwa i satanistycznego nadużycia rytualnego. [ 43 ] Inne rzekome narzędzia rekrutacyjne obejmowały muzykę heavy metal , edukatorów, ośrodki opieki nad dziećmi i telewizję. [ 43 ] Informacje te były udostępniane na seminariach policyjnych i podnoszących świadomość społeczną na temat przestępczości i okultyzmu, czasami przez czynnych funkcjonariuszy policji. [ 43 ] Żadne z tych zarzutów nie zostało utrzymane w analizie ani w sądzie. W rzeczywistości analiza samobójstw wśród młodzieży w omawianym okresie wykazała, że ​​gracze gier fabularnych mieli w rzeczywistości znacznie niższy wskaźnik samobójstw niż przeciętnie. [ 43 ] Wśród teorii spiskowych, które pojawiły się w trakcie paniki, znalazła się ta, że ​​co roku sieć satanistów zabija tysiące ludzi, co pewien psychiatra w czasopiśmie psychiatrycznym nazwał „ukrytym holokaustem” [ 44 ] [ 8 ] Wyjaśnienia, w jaki sposób sataniści zatuszowali tę rzeź, obejmowały ich infiltrację mediów i organów ścigania, a także pracowników zakładów pogrzebowych i krematoriów, aby upewnić się, że nigdy nie znaleziono żadnych ciał. Inne wersje twierdziły, że nie było żadnych zaginionych osób, ponieważ sataniści używali niektórych kobiet jako hodowców, zapewniając satanistom tysiące dzieci do składania ofiar z ludzi. [ 8 ] Pod koniec lat 80. terapeuci lub pacjenci, którzy uważali, że ktoś cierpiał na SRA, mogli sugerować rozwiązania, takie jak chrześcijańska psychoterapia , egzorcyzmy i grupy wsparcia, których członkowie określali się jako „wojownicy antysatanistyczni”. [ 45 ] Zwiększono finansowanie federalne na badania nad wykorzystywaniem dzieci, przy czym znaczną część środków przeznaczono na badania nad wykorzystywaniem seksualnym dzieci. Zapewniono również finansowanie na konferencje wspierające ideę SRA, dodając jej pozory szacunku, a także oferując prokuratorom możliwość wymiany porad na temat tego, jak najlepiej zabezpieczyć skazania — przy użyciu taktyk obejmujących niszczenie notatek, odmowę nagrywania wywiadów z dziećmi oraz niszczenie lub odmowę udostępniania dowodów obronie. [ 46 ] Gdyby znaleziono dowody, SRA stanowiłoby pierwszy przypadek, w którym zorganizowana i tajna działalność przestępcza zostałaby odkryta przez specjalistów zdrowia psychicznego. [ 47 ] W 1987 roku Geraldo Rivera wyprodukował krajowy program specjalny na temat domniemanych tajnych kultów, twierdząc, że „szacuje się, że w [Stanach Zjednoczonych] jest ponad milion satanistów, którzy są powiązani w wysoce zorganizowanej, tajnej sieci”. [ 48 ] [ 49 ] Nagrania tego i podobnych odcinków talk-show były następnie wykorzystywane przez religijnych fundamentalistów , psychoterapeutów , pracowników socjalnych i policję do promowania idei, że istnieje spisek kultów satanistycznych, a kulty te popełniają poważne przestępstwa. [ 50 ] W latach 90. psycholog D. Corydon Hammond opublikował szczegółową teorię rytualnego nadużycia zaczerpniętą z sesji hipnoterapii ze swoimi pacjentami, twierdząc, że byli oni ofiarami ogólnoświatowego spisku zorganizowanych, tajnych komórek , które stosowały tortury, kontrolę umysłu i rytualne nadużycia w celu stworzenia alternatywnych osobowości , które można było „aktywować” za pomocą słów kodowych; ofiary były rzekomo szkolone na zabójców, prostytutki, handlarzy narkotyków i pracowników seksualnych dzieci (w celu tworzenia pornografii dziecięcej ). Hammond twierdził, że jego pacjenci ujawnili, że spisek został zorganizowany przez żydowskiego lekarza w nazistowskich Niemczech , ale który teraz pracował dla Centralnej Agencji Wywiadowczej , mając na celu dominację na całym świecie przez kult satanistyczny. Kult rzekomo składał się z szanowanych, wpływowych członków społeczeństwa, którzy wykorzystywali wygenerowane fundusze do realizacji swoich celów. Brak wspomnień wśród ofiar i brak dowodów były cytowane jako dowody na siłę i skuteczność tego kultu w realizacji jego celów. Twierdzenia Hammonda zyskały znaczną uwagę, częściowo ze względu na jego wybitne osiągnięcia w dziedzinie hipnozy i psychoterapii. [ 51 ] Korzenie religijne i sekularyzacja Rytualne nadużycia satanistyczne połączyły kilka grup, które normalnie nie chciałyby się ze sobą łączyć, w tym psychoterapeutów, grupy samopomocowe, fundamentalistów religijnych i organy ścigania. [ 52 ] Pierwsze oskarżenia pojawiły się w kontekście rosnącej siły politycznej konserwatywnej prawicy chrześcijańskiej w Stanach Zjednoczonych, [ 20 ] a fundamentaliści religijni entuzjastycznie propagowali pogłoski o SRA. [ 40 ] Psychoterapeuci, którzy byli aktywnymi chrześcijanami, opowiadali się za diagnozą zaburzenia dysocjacyjnego tożsamości (DID); wkrótce potem zaczęły pojawiać się relacje podobne do Michelle Remembers , w których niektórzy terapeuci wierzyli, że alter ego niektórych pacjentów były wynikiem opętania przez demony . [ 21 ] Protestantyzm odegrał kluczową rolę w zapoczątkowywaniu, rozprzestrzenianiu i podtrzymywaniu plotek poprzez kazania o niebezpieczeństwach SRA, wykłady rzekomych ekspertów i sesje modlitewne, w tym pokazy specjalnego programu telewizyjnego Geraldo Rivery z 1987 roku. [ 53 ] Pojawili się zwolennicy świeccy, [ 54 ] a pracownicy ochrony dzieci stali się znacząco zaangażowani. Trenerzy organów ścigania, z których wielu było głęboko religijnych, stali się silnymi propagatorami twierdzeń i samookreślonymi „ekspertami” w tym temacie. Ich zaangażowanie w sprawy molestowania seksualnego dzieci doprowadziło do większej liczby oskarżeń o SRA, dodając wiarygodności temu zjawisku. [ 20 ] Ponieważ wyjaśnienia dotyczące SRA były odległe od ewangelicznego chrześcijaństwa i kojarzone z grupami „ocalałych”, motywacje przypisywane rzekomym satanistom zmieniły się ze zwalczania religijnego wroga na kontrolę umysłu i nadużycia jako cel sam w sobie. [ 55 ] Klinicyści, psychoterapeuci i pracownicy socjalni dokumentowali klientów z rzekomą historią SRA, [ 20 ] [ 56 ] [ 57 ] chociaż twierdzenia terapeutów były niepotwierdzone poza zeznaniami ich klientów. [ 58 ] [ 59 ] [ 60 ] Szerzenie międzynarodowe W 1987 roku Catherine Gould opublikowała listę „wskaźników”, [ 61 ] zawierającą szeroki wachlarz niejasnych objawów, które ostatecznie były powszechne, niespecyficzne i subiektywne, rzekomo zdolne do diagnozowania SRA u większości małych dzieci. [ 40 ] Pod koniec lat 80. XX wieku oskarżenia zaczęły pojawiać się na całym świecie (w tym w Kanadzie, Australii, Wielkiej Brytanii, Nowej Zelandii, Holandii i Skandynawii ), częściowo dzięki angielskiemu jako wspólnemu językowi międzynarodowemu, a w Wielkiej Brytanii, wspomaganej przez listę wskaźników Gould. Wiara w SRA szybko rozprzestrzeniła się wśród szeregów specjalistów zdrowia psychicznego (pomimo braku dowodów) poprzez różnorodne seminaria z zakresu edukacji ustawicznej, podczas których uczestników zachęcano do wiary w rzeczywistość kultów satanistycznych, ich ofiar i do niekwestionowania ekstremalnych i dziwacznych wspomnień, które zostały odkryte. Dowodem były niepowiązane ze sobą fragmenty informacji, takie jak rysunki pacjentów, okładki albumów heavymetalowych, historyczne podania folklorystyczne o czcicielach diabła i zdjęcia okaleczonych zwierząt. Podczas seminariów pacjenci składali świadectwa swoich doświadczeń, a prezenterzy podkreślali, że odzyskiwanie wspomnień jest ważne dla uzdrowienia: [ 62 ] W 1986 roku w Australii odbyło się największe w historii sympozjum na temat znęcania się nad dziećmi, na którym przemawiali zagorzali zwolennicy SRA: Kee MacFarlane, Roland Summit, Astrid Heppenstall Heger i David Finkelhor . [ 63 ] W 1987 roku w Wielkiej Brytanii pojawiły się prace na temat tego zjawiska, a także incydenty zawierające zasadniczo podobne oskarżenia, takie jak skandal związany z wykorzystywaniem dzieci w Cleveland ; oskarżenia dotyczące SRA w Nottingham doprowadziły do ​​powstania „Brytyjskiego McMartina”, którego powstanie częściowo zleciła praca brytyjskiego dziennikarza Tima Tate’a na ten temat. [ 40 ] Wraz z listą wskaźników importowano amerykańskich mówców konferencyjnych, broszury, materiały źródłowe, konsultantów, słownictwo dotyczące SRA i rzekomego finansowania, co sprzyjało identyfikacji i poradnictwu w sprawie brytyjskich oskarżeń dotyczących SRA. [ 40 ] [ 54 ] Śledztwo w Nottingham doprowadziło do postawienia zarzutów karnych dotyczących poważnego wykorzystywania dzieci, które ostatecznie nie miało nic wspólnego z rytuałami satanistycznymi, i zostało skrytykowane za skupianie się na nieistotnych i nieistniejących aspektach satanistycznych oskarżeń kosztem poważnego konwencjonalnego wykorzystywania, jakiego doświadczały dzieci. [ 64 ] W 1989 roku detektyw policji z San Francisco, Sandi Gallant, udzieliła wywiadu gazecie w Wielkiej Brytanii. [ 65 ] W tym samym czasie wielu innych terapeutów podróżowało po kraju, wygłaszając wykłady na temat SRA, a wkrótce potem przypadki SRA miały miejsce na Orkadach , w Rochdale , Londynie i Nottingham . [ 66 ] W 1992 r. wniesiono oskarżenia w związku ze skandalem seksualnym o charakterze satanistycznym w Martensville , które zostały oddalone w 1995 r. z powodu niewłaściwego przesłuchania dzieci. [ 67 ] [ 68 ] Fala oskarżeń o SRA pojawiła się w Nowej Zelandii w 1991 r., a w Norwegii w 1992 r. [ 69 ] W połowie lat dziewięćdziesiątych w Egipcie tabloidy takie jak Rose Al Youssef zaczęły publikować artykuły o rzekomej subkulturze czczenia Szatana i rytuałach rozprzestrzeniających się wśród nastolatków i młodzieży z klasy średniej i wyższej średniej i kojarzących ją z muzyką heavy metalową , zespołami, symboliką i graffiti. Oryginalny artykuł opublikowany 11 listopada 1996 r. został napisany przez Abdallaha Kamala, ale wkrótce inni pisarze i dziennikarze, w tym Adel Hammuda i inni. Intryga publiczna ostatecznie doprowadziła do tego, że aparat bezpieczeństwa przeszukał domy niektórych młodych ludzi ze sceny muzycznej i ich przyjaciół, skonfiskował posty, taśmy i płyty CD, zmusił ich do krótkich fryzur i poddał ich sesjom reformacji religijnej, zanim ich wypuścił, [ 70 ] [ 71 ] ale strach był nadal wzbudzany od czasu do czasu do połowy lat 2000. i stał się książkami i talk-show. W 1998 roku Jean LaFontaine napisała książkę, w której wskazała, że ​​oskarżenia o stosowanie SRA w Wielkiej Brytanii pojawiły się w wyniku dochodzeń nadzorowanych przez pracowników socjalnych, którzy brali udział w seminariach na temat SRA w Stanach Zjednoczonych. W latach 2021 i 2022 dwa kolejne reportaże szwajcarskich dziennikarzy telewizyjnych Ilony Stämpfli i Robina Rehmanna [ de ] przedstawiły dowody na to, że teorie spiskowe ściśle związane z paniką satanistyczną były nadal wyznawane przez różne grupy i osoby w Szwajcarii, w tym nauczycieli, psychoterapeutów, wysokich rangą funkcjonariuszy policji i starszego lekarza Clienia , największej prywatnej grupy klinik psychiatrycznych w Szwajcarii. [ 72 ] [ 73 ] W reakcji na pierwszy dokument dwóch z przesłuchanych nauczycieli, a także starszy lekarz, zostali zwolnieni przez swoich pracodawców. [ 74 ] [ 75 ] Sceptycyzm, odrzucenie i współczesna wytrwałość W 1987 roku relacje medialne na temat SRA zaczęły stawać się negatywne, a „panika” zakończyła się w latach 1992–1995. [ 76 ] [ 77 ] Wydanie w 1995 roku filmu telewizyjnego HBO Indictment: The McMartin Trial przedstawiło Raya Buckeya jako ofiarę nadgorliwego oskarżenia, a nie jako agresywnego drapieżcę, co stanowiło przełomową zmianę w postrzeganiu przez opinię publiczną oskarżeń o rytualne wykorzystywanie satanistyczne. [ 78 ] W 1995 roku Geraldo Rivera przeprosił za swój specjalny program telewizyjny z 1987 roku, który skupiał się na domniemanych kultach. [ 79 ] [ 49 ] W 1996 roku astrofizyk i astrobiolog Carl Sagan poświęcił cały rozdział swojej ostatniej książki, The Demon-Haunted World: Science as a Candle in the Dark , krytyce twierdzeń o odzyskanych wspomnieniach porwań przez kosmitów i satanistycznych rytualnych nadużyć, cytując materiał z newslettera False Memory Syndrome Foundation . [ 80 ] Do 2003 roku oskarżenia o rytualne nadużycia były przyjmowane z dużym sceptycyzmem, a wiara w SRA nie była już uważana za główny nurt w kręgach zawodowych; [ 81 ] [ 82 ] chociaż seksualne wykorzystywanie dzieci było i jest rzeczywistym i poważnym problemem, oskarżenia o SRA były zasadniczo fałszywe. Powody upadku tego zjawiska obejmują niepowodzenie postępowań karnych przeciwko domniemanym nadużyciom, rosnącą liczbę naukowców, urzędników i reporterów kwestionujących prawdziwość oskarżeń oraz szereg udanych pozwów przeciwko specjalistom zdrowia psychicznego. [ 20 ] Niektóre feministyczne krytyczki diagnoz SRA utrzymywały, że w trakcie prób oczyszczenia społeczeństwa ze zła, panika lat 80. i 90. przesłoniła rzeczywiste problemy znęcania się nad dziećmi, co wyraził autor Gary Clapton. [ 77 ] W Anglii panika SRA odwróciła zasoby i uwagę od udowodnionych przypadków znęcania się; doprowadziło to do „hierarchii” znęcania się, w której SRA było najpoważniejszą formą, znęcanie się fizyczne i seksualne było minimalizowane i/lub marginalizowane, a „zwykłe” znęcanie się fizyczne nie było już warte interwencji. [ 83 ] W miarę wzrostu krytyki dochodzeń SRA, skupienie się pracowników socjalnych na SRA skutkowało znaczną utratą wiarygodności zawodu. [ 84 ] SRA, ze swoją sensacyjną narracją o wielu ofiarach znęcanych przez wielu oprawców, ostatecznie pozbawiło znacznie powszechniejszy i udowodniony problem kazirodztwa wobec dzieci dużej części jego znaczenia społecznego. [ 85 ] Krajowe Centrum ds. Przemocy wobec Dzieci i Zaniedbywania Dzieci opracowało termin „przemoc religijna” w celu opisania egzorcyzmów , zatruć i topienia dzieci w miejscach kultu niesatanistycznego, aby uniknąć pomyłki z przemocą religijną. [ 86 ] [ 87 ] Niektóre grupy nadal wierzą, że oskarżenia dotyczące SRA są wiarygodne i kontynuują dyskusję na ten temat. [ 88 ] [ 89 ] Publikacje Cathy O'Brien , w których twierdzono, że SRA było wynikiem programów rządowych (w szczególności projektu MKULTRA Centralnej Agencji Wywiadowczej ) mających na celu wytworzenie u małych dzieci kontroli umysłu w stylu kandydata z Mandżurii , zostały podchwycone przez teoretyków spiskowych, którzy powiązali wiarę w SRA z twierdzeniami o rządowych spiskach. [ 90 ] [ 91 ] W książce z 2007 r. Mistakes Were Made (but Not by Me) autorzy Carol Tavris i Elliot Aronson przytaczają trwającą wiarę w zjawisko SRA, pomimo całkowitego braku dowodów, jako dowód na istnienie błędu potwierdzenia u wierzących; wskazuje ona ponadto, że brak dowodów jest w rzeczywistości uważany przez wierzących w SRA za dodatkowy dowód, pokazujący „jak sprytni i źli byli przywódcy sekt: zjadali te dzieci, kości i wszystko”. [ 92 ] Terapeutka z Salt Lake City , Barbara Snow , została w 2008 r. objęta dozorem kuratora za wszczepianie pacjentom fałszywych wspomnień o satanistycznych nadużyciach. [ 93 ] Jedną z jej znanych klientek była Teal Swan . [ 94 ] Międzynarodowe Towarzystwo Badań nad Traumą i Dysocjacją (ISSTD), profesjonalna organizacja non-profit, jest znana z propagowania współczesnych narracji otaczających domniemane satanistyczne spiski. Tradycyjnie organizacja ta zwoływała coroczne konferencje poświęcone eksploracji i dyskusji na te tematy. [ 95 ] Skrajnie prawicowy ruch teorii spiskowych znany jako QAnon , który powstał na 4chan w 2017 r., przejął wiele tropów SRA i paniki satanistycznej. Jednak zamiast żłobków jako ośrodków nadużyć, liberalni aktorzy Hollywood , politycy Demokratów i wysocy rangą urzędnicy rządowi są przedstawiani jako znęcająca się nad dziećmi kabała satanistów. [ 96 ] [ 97 ] [ 98 ] Definicje Termin satanistyczne nadużycie rytualne jest używany do opisania różnych zachowań, działań i oskarżeń, które znajdują się pomiędzy skrajnościami definicji. [ 99 ] W 1988 roku ogólnokrajowe badanie nadużyć seksualnych w amerykańskich agencjach opieki dziennej , kierowane przez Davida Finkelhora, podzieliło oskarżenia o „nadużycia rytualne” na trzy kategorie — rytualizm oparty na sekcie, w którym nadużycie miało duchowy lub społeczny cel dla sprawców, pseudorytualizm, w którym celem była satysfakcja seksualna, a rytuały były wykorzystywane do straszenia lub zastraszania ofiar, oraz rytualizm psychopatologiczny , w którym rytuały były spowodowane zaburzeniami psychicznymi . [ 100 ] Późniejsi badacze [ kto? ] rozszerzyli te definicje i wskazali również na czwarty domniemany typ satanistycznego nadużycia rytualnego, w którym drobne przestępstwa o niejednoznacznym znaczeniu (takie jak graffiti lub wandalizm ) popełniane zazwyczaj przez nastolatków były przypisywane działaniom kultów satanistycznych. [ 101 ] [ 102 ] [ 103 ] Na początku lat 90. XX wieku fraza „satanistyczne znęcanie się rytualne” pojawiała się w relacjach medialnych na temat rytualnego znęcania się, ale jej użycie zmniejszyło się wśród profesjonalistów na rzecz bardziej niuansowanych terminów, takich jak wielowymiarowe kręgi seksualne z udziałem dzieci [ 58 ] , rytualne/rytualistyczne znęcanie się [ 104 ] , zorganizowane znęcanie się [ 105 ] lub sadystyczne znęcanie się [ 56 ] , z których niektóre uznawały złożoność przypadków znęcania się z wieloma sprawcami i ofiarami bez przypisywania sprawcom ram religijnych. W szczególności to ostatnie nie zdołało znacząco ulepszyć ani zastąpić „satanistycznego” znęcania się, ponieważ nigdy nie było używane do opisywania żadnych rytuałów poza satanistycznymi, które były sednem zarzutów SRA. Znęcanie się w kontekście chrześcijaństwa, islamu lub innych religii nie weszło do dyskursu SRA. [ 106 ] Nadużycia o charakterze sekciarskim Oskarżenie o nadużycia na tle sekciarskim jest najbardziej ekstremalnym scenariuszem SRA. [ 107 ] W początkowym okresie zainteresowania, rozpoczynającym się na początku lat 80., termin ten był używany do opisania sieci czcicieli Szatana , sekretnych międzypokoleniowych kultów, które rzekomo były częścią wysoce zorganizowanego spisku zaangażowanego w takie przestępcze zachowania, jak przymusowa prostytucja , dystrybucja narkotyków i pornografia . Uważano również, że te kulty seksualnie wykorzystywały i torturowały dzieci, aby zmusić je do dożywotniego oddawania czci Diabłu . [ 108 ] Inne zarzuty obejmowały dziwaczne akty seksualne, takie jak nekrofilia , przymusowe spożywanie nasienia , krwi i kału , kanibalizm , orgie , parodię liturgiczną, taką jak pseudosakramentalne używanie kału i moczu ; dzieciobójstwo , ofiarne aborcje w celu zjadania płodów i ofiary z ludzi ; satanistycznych funkcjonariuszy policji, którzy ukrywali dowody przestępstw SRA i profanację chrześcijańskich grobów . [ 107 ] [ 109 ] Nigdy nie znaleziono dowodów na poparcie tych twierdzeń; [ 58 ] [ 108 ] [ 110 ] dowody przedstawione przez tych, którzy twierdzili, że nadużycia w sektach są faktem, składały się głównie ze wspomnień dorosłych, którzy wspominali nadużycia w dzieciństwie, [ 23 ] [ 107 ] zeznań małych dzieci [ 23 ] [ 107 ] [ 111 ] i niezwykle kontrowersyjnych wyznań. [ 107 ] Pomysł morderczego spisku satanistycznego wywołał kontrowersje dzielące wówczas społeczność zawodową zajmującą się nadużyciami wobec dzieci , chociaż nie znaleziono żadnych dowodów potwierdzających oskarżenia o zabicie lub nadużycia wobec dużej liczby dzieci w rytuałach satanistycznych. [ 112 ] [ 113 ] Z perspektywy organów ścigania, międzypokoleniowy spisek poświęcony rytualnym ofiarom, którego członkowie pozostają całkowicie milczący, nie popełniają żadnych błędów i nie pozostawiają żadnych fizycznych dowodówjest mało prawdopodobne; przypadki, w których media błędnie uznały, że doszło do prawdziwych ofiar kultu (jak np. sprawa Adolfo Constanzo z 1989 r .), potwierdziły tę tezę. [ 58 ] Satanizm kryminalny i urojeniowy Trzecia odmiana rytualnego znęcania się obejmuje niereligijne rytualne znęcanie się, w którym rytuały mają charakter urojeniowy lub obsesyjny . [ 100 ] Istnieją przypadki ekstremalnie sadystycznych przestępstw popełnianych przez jednostki, luźno zorganizowane rodziny, a prawdopodobnie także w ramach niektórych zorganizowanych kultów, z których niektóre mogą być powiązane z satanizmem, choć bardziej prawdopodobne jest, że są związane z handlem ludźmi w celach seksualnych . Chociaż znęcanie się nad ludźmi może mieć miejsce w rodzinach, rodzinach wielopokoleniowych i grupach lokalnych, nie uważa się, aby występowało w dużych, zorganizowanych grupach. [ 114 ] Odgrywanie Śledczy uznali graffiti, takie jak pentagram, za dowód istnienia kultu satanistycznego. Niejednoznaczne przestępstwa, w których pojawiają się rzeczywiste lub błędnie uznawane symbole satanizmu, również uznano za część zjawiska SRA, chociaż w większości przypadków przestępstwa te nie mogą być powiązane z konkretnym systemem wierzeń; drobne przestępstwa, takie jak wandalizm, wtargnięcie i graffiti, często uznawano za działania nastolatków, którzy się wygłupiali . [ 101 ] [ 102 ] [ 103 ] Polaryzacja Nigdy nie było konsensusu co do tego, co faktycznie stanowiło rytualne znęcanie się satanistyczne. [ 115 ] Ten brak jednej definicji, a także pomieszanie znaczeń terminu rytuał ( religijny kontra psychologiczny ) pozwoliły na przedstawienie szerokiego zakresu twierdzeń i dowodów jako demonstracji realności twierdzeń SRA, niezależnie od tego, którą „definicję” popierały dowody. [ 37 ] Zaciekłe nieporozumienia między grupami, które popierały twierdzenia SRA jako autentyczne, a tymi, które je krytykowały jako bezpodstawne, doprowadziły do ​​skrajnie spolaryzowanej dyskusji z niewielką ilością środka. [ 116 ] [ 107 ] Brak wiarygodnych dowodów na bardziej skrajne interpretacje jest często postrzegany jako dowód skutecznego spisku, a nie jako wskazówka, że ​​twierdzenia są bezpodstawne. Przekonania religijne lub ateizm stron sporu również doprowadziły do ​​różnych interpretacji dowodów, a także oskarżeń tych, którzy odrzucają twierdzenia, że ​​są „antydziecięcy”. [ 107 ] [ 117 ] Zarówno zwolennicy, jak i sceptycy rozwinęli sieci, aby rozpowszechniać informacje na temat swoich stanowisk. [ 118 ] Jednym z głównych tematów dyskusji wśród angielskich specjalistów ds. znęcania się nad dziećmi było twierdzenie, że ludzie powinni po prostu „wierzyć dzieciom” i że zeznania dzieci są wystarczającym dowodem, co ignorowało fakt, że w wielu przypadkach zeznania dzieci były interpretowane przez specjalistów, a nie przez dzieci wyraźnie ujawniające zarzuty dotyczące znęcania się. W niektórych przypadkach przedstawiano to jednocześnie z ideą, że nie ma znaczenia, czy SRA rzeczywiście istnieje, że empiryczna prawda SRA jest nieistotna, że ​​zeznania dzieci są ważniejsze niż zeznania lekarzy, pracowników socjalnych i systemu wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych. [ 117 ] Dowód Narodowe Centrum ds. Przemocy wobec Dzieci i Zaniedbywania przeprowadziło badanie pod przewodnictwem psychologa z University of California , Gail Goodman , które wykazało, że wśród 12 000 oskarżeń o nadużycia rytualne lub religijne nie było dowodów na „dobrze zorganizowaną międzypokoleniową sektę satanistyczną, która molestowała seksualnie i torturowała dzieci”, chociaż były „przekonujące dowody na samotnych sprawców lub pary, które twierdzą, że są związane z Szatanem lub wykorzystują to twierdzenie do zastraszania ofiar”. [ 7 ] Jeden z takich przypadków badanych przez Goodman dotyczył „dziadków [którzy] mieli czarne szaty, świece i Chrystusa na odwróconym krucyfiksie — a dzieci miały chlamydię, chorobę przenoszoną drogą płciową, w gardłach”, zgodnie z raportem prokuratora okręgowego . [ 7 ] Dowody na istnienie SRA pochodziły głównie z zeznań dzieci, które zgłaszały oskarżenia o SRA, oraz dorosłych, którzy twierdzili, że pamiętają nadużycia z dzieciństwa, które mogły zostać zapomniane i odzyskane podczas terapii . [ 107 ] [ 119 ] [ 120 ] Zarówno u dzieci, jak i u dorosłych nie znaleziono żadnych dowodów potwierdzających cokolwiek poza pseudosatanizmem, w którym satanistyczne i rytualne aspekty były drugorzędne i wykorzystywane jako przykrywka dla wykorzystywania seksualnego. [ 119 ] Pomimo braku obiektywnych dowodów i wspomaganych przez konkurencyjne definicje tego, czym w rzeczywistości było SRA, zwolennicy twierdzili, że SRA było rzeczywistym zjawiskiem w okresie szczytu i upadku paniki moralnej. [ 121 ] [ 122 ] Pomimo oskarżeń pojawiających się w Stanach Zjednoczonych, Holandii, Szwecji, Nowej Zelandii i Australii, nie znaleziono żadnych dowodów materialnych potwierdzających oskarżenia o zorganizowane nadużycia oparte na sektach, w których praktykuje się ofiary z ludzi i kanibalizm. [ 123 ] [ 124 ] Chociaż specjaliści od traumy często twierdzili, że oskarżenia składane przez dzieci i dorosłych były takie same, w rzeczywistości oświadczenia składane przez dorosłych były bardziej rozbudowane, surowe i obejmowały bardziej dziwaczne nadużycia. W 95 procentach przypadków dorosłych wspomnienia nadużyć zostały odzyskane podczas psychoterapii. [ 125 ] Przez kilka lat lista wyroków skazujących sporządzona przez grupę obrońców praw człowieka Believe the Children była rozpowszechniana jako dowód prawdziwości oskarżeń o rytualne wykorzystywanie seksualne w celach satanistycznych, chociaż sama organizacja już nie istnieje, a sama lista jest „rażąco nieaktualna” [ 126 ] Śledztwa Przeprowadzono dwa dochodzenia w celu oceny dowodów na SRA. W Wielkiej Brytanii raport rządowy nie dostarczył żadnych dowodów na SRA, ale kilka przykładów fałszywych satanistów fałszujących rytuały, aby przestraszyć swoje ofiary. W Stanach Zjednoczonych zgłoszono dowody, ale opierały się one na wadliwej metodzie z nadmiernie liberalną definicją uzasadnionego przypadku. Zjednoczone Królestwo Brytyjskie badanie opublikowane w 1996 roku wykazało, że policja, agencje socjalne i opiekuńcze zgłosiły badaczom 62 przypadki domniemanego nadużycia rytualnego w latach 1988-1991, co stanowi niewielki odsetek niezwykle nagłośnionych przypadków w porównaniu do całkowitej liczby zbadanych przez agencje. [127] Antropolog Jean La Fontaine spędziła kilka lat na badaniu przypadków nadużyć rytualnych w Wielkiej Brytanii na zlecenie rządu, odkrywając, że wszystkie przypadki domniemanego satanistycznego nadużycia rytualnego, które można było udowodnić, dotyczyły przypadków, w których celem sprawców była gratyfikacja seksualna, a nie kult religijny. [ 128 ] Po sporządzeniu kilku raportów i książki z 1998 roku Speak of the Devil , po przejrzeniu przypadków zgłoszonych policji i służbom ochrony dzieci w całym kraju, LaFontaine doszła do wniosku, że jedyne rytuały, które odkryła, to te wymyślone przez pedofilów w celu nastraszenia swoich ofiar lub usprawiedliwienia nadużyć seksualnych. Ponadto, wykorzystywanie seksualne miało miejsce poza rytuałami, co wskazuje, że celem sprawcy była satysfakcja seksualna, a nie rytualna lub religijna. W przypadkach dotyczących wykorzystywania satanistycznego, oskarżenia satanistyczne młodszych dzieci były pod wpływem dorosłych, a obawy dotyczące aspektów satanistycznych uznano za przekonujące ze względu na kulturową atrakcyjność tej koncepcji, ale odwracały uwagę od rzeczywistej krzywdy wyrządzonej ofiarom wykorzystywania. [ 37 ] [ 129 ] W ostatnich latach zdyskredytowane zarzuty dotyczące SRA wysunięto przeciwko Jimmy’emu Savile’owi podczas pośmiertnego śledztwa w sprawie jego molestowania seksualnego dzieci [ 130 ] , a także przeciwko byłemu premierowi Tedowi Heathowi (który wcześniej, jeszcze za życia, był fałszywie oskarżony o SRA) [ 131 ] . Stany Zjednoczone Więcej informacji: Histeria na temat wykorzystywania seksualnego w żłobkach David Finkelhor zakończył dochodzenie w sprawie molestowania seksualnego dzieci w żłobkach w Stanach Zjednoczonych i opublikował raport w 1988 roku. Raport wykazał 270 przypadków molestowania seksualnego, z czego 36 zostało sklasyfikowanych jako udowodnione przypadki nadużyć rytualnych. [ 100 ] Mary de Young wskazała, że ​​definicja „udowodnionego” w raporcie była zbyt liberalna, ponieważ wymagała tylko, aby jedna agencja zdecydowała, że ​​doszło do nadużycia, nawet jeśli nie podjęto żadnych działań, nie dokonano żadnych aresztowań, nie zawieszono licencji na prowadzenie działalności. Ponadto w każdą sprawę mogło być zaangażowanych wiele agencji (w tym Federalne Biuro Śledcze , lokalna policja, agencje usług społecznych i służby ochrony dzieci w wielu przypadkach), z dużymi różnicami w podejrzeniach i potwierdzeniach, często w niezgodzie ze sobą. Finkelhor, po otrzymaniu „potwierdzenia”, zbierał informacje od każdego, kto był chętny lub zainteresowany ich dostarczeniem i nie badał niezależnie przypadków, co skutkowało częstymi błędami w jego wnioskach. Nie podano żadnych danych poza studiami przypadków i krótkimi podsumowaniami. [ 132 ] Trzy inne przypadki uważane za potwierdzające przez opinię publiczną [ 33 ] — proces przedszkola McMartin , sprawa Country Walk i morderstwa w Matamoros dokonane przez Adolfo Constanzo — ostatecznie nie potwierdziły istnienia SRA. Główna świadek w sprawie Country Walk wielokrotnie wysuwała, a następnie wycofywała oskarżenia przeciwko mężowi pośród niezwykłych i przymusowych dochodzeń prowadzonych przez jej prawnika i psychologa. [ 5 ] Morderstwa w Matamoros ujawniły ciała 12 dorosłych, którzy zostali rytualnie złożeni w ofierze przez gang narkotykowy zainspirowany filmem The Believers , ale nie dotyczyły dzieci ani wykorzystywania seksualnego. Sprawa McMartin nie doprowadziła do żadnych wyroków skazujących i ostatecznie opierała się na oskarżeniach dzieci bez żadnych dowodów poza ich wymuszonymi zeznaniami. [ 81 ] Badanie przeprowadzone wśród lekarzy w latach 1990–1991, w ramach którego przeanalizowano 386 zarzutów dotyczących nadużyć rytualnych i 191 zarzutów dotyczących nadużyć religijnych, wykazało, że odpowiednio 10% i mniej niż 3% tych zarzutów uznano za bezpodstawne po dochodzeniu przeprowadzonym przez służby socjalne. [ 133 ] Holandia Holenderscy dziennikarze śledczy z Argos ( NPO Radio 1 ) zebrali doświadczenia i historie ponad dwustu ofiar zorganizowanego wykorzystywania seksualnego. Sto czterdzieści ofiar opowiedziało Argos o rytualnym wykorzystywaniu. Sześć znanych osób zostało wymienionych jako sprawcy przez wielu uczestników śledztwa, a ponad dziesięć miejsc nadużyć zostało oznaczonych jako miejsce „przechowywania” i produkcji pornografii dziecięcej. Podczas śledztwa dziennikarze Argos otrzymali anonimowego e-maila, w którym stwierdzono, że dziennikarze muszą „mieć się na baczności”, ponieważ „wiedzą o twoim śledztwie”, zauważając „pozbędą się dowodów – tak jak zrobili to z Dutroux ”. Tego samego dnia, w którym dziennikarze otrzymali e-mail, magazyn w Bollenstreek spłonął. Według Argos, szkody zostały sklasyfikowane przez straż pożarną jako tak poważne, że nie można było ustalić przyczyny pożaru. [ 134 ] W odpowiedzi na pytania parlamentarne po dochodzeniu w sprawie Argos , holenderski minister sprawiedliwości i bezpieczeństwa Ferdinand Grapperhaus powiedział 27 sierpnia 2020 r., że w Holandii nie zostanie przeprowadzone „niezależne dochodzenie w sprawie rytualnego znęcania się” nad dziećmi. [ 135 ] Zielona Lewica , Partia Socjalistyczna i Partia Pracy skrytykowały Grapperhausa za jego decyzję. [ 136 ] 13 października 2020 r. holenderska Izba Reprezentantów zatwierdziła wniosek, w którym PvdA, GL i SP zażądały przeprowadzenia niezależnego dochodzenia w sprawie charakteru i zakresu „zorganizowanego sadystycznego znęcania się nad dziećmi”, pomijając pierwotną odmowę Grapperhausa wszczęcia dochodzenia. [ 137 ] W artykule w Skeptical Inquirer JD Sword omawia wyniki kolejnej komisji powołanej przez Grapperhausa i kierowanej przez Jana Hendriksa, profesora kryminologii z Vrije Universiteit w Amsterdamie i adiunkta Anne-Marie Slotboom. W grudniu 2022 r. Hendriks przedstawił raport, w którym stwierdzono, że nie ma dowodów na zorganizowane nadużycia o cechach rytualistycznych, a „Ogólnie rzecz biorąc, ofiary są jedynym głównym źródłem zgłaszającym ten rodzaj nadużyć, a żadne inne źródła nie potwierdzają jego istnienia”. [ 138 ] Oskarżenia pacjentów Większość zeznań dorosłych została złożona przez dorosłych podczas psychoterapii , w większości przypadków byli oni poddawani terapii, której celem było wywołanie wspomnień o SRA. [ 55 ] [ 139 ] Terapeuci twierdzili, że ból, który odczuwali ich pacjenci, wewnętrzna spójność ich historii i podobieństwa oskarżeń wysuwanych przez różnych pacjentów, wszystko to dowodziło istnienia SRA, ale pomimo tego, ujawnienia pacjentów nigdy nie doprowadziły do ​​żadnego potwierdzenia; [ 140 ] Oskarżenia uzyskane od domniemanych ofiar przez specjalistów zdrowia psychicznego nie zawierały żadnych weryfikowalnych dowodów, były całkowicie anegdotyczne i wszystkie dotyczyły zdarzeń, które miały miejsce lata lub dekady wcześniej. [ 141 ] Obawa terapeutów skupiała się na bólu ich klientów, który jest dla nich ważniejszy niż prawdziwość oświadczeń ich pacjentów. [ 118 ] Próba 29 pacjentów w klinice medycznej zgłaszających SRA nie znalazła potwierdzenia tych twierdzeń w dokumentacji medycznej ani w rozmowach z członkami rodziny. [ 142 ] i badanie 2709 amerykańskich terapeutów wykazało, że większość oskarżeń o SRA pochodziła od zaledwie szesnastu terapeutów, co sugeruje, że czynnikiem decydującym o tym, czy pacjent wysuwa oskarżenia o SRA, były predyspozycje terapeuty. [ 143 ] Co więcej, rzekome podobieństwa między relacjami pacjentów (szczególnie między dorosłymi i dziećmi) okazały się iluzoryczne po przejrzeniu, przy czym dorośli opisywali znacznie bardziej rozbudowane, poważne i dziwaczne nadużycia niż dzieci. Bette Bottoms, która przejrzała setki roszczeń dotyczących nadużyć wobec dorosłych i dzieci, opisała ostateczne dowody na nadużycia jako „zadziwiająco słabe i niejednoznaczne”, szczególnie biorąc pod uwagę powagę rzekomego nadużycia. Jednak terapeuci bardziej wierzyli pacjentom, gdy oskarżenia stawały się coraz bardziej dziwaczne i poważne. [ 125 ] W przypadkach, w których pacjenci zgłaszali roszczenia, które były fizycznie niemożliwe, lub w przypadkach, w których dowody znalezione przez policję są sprzeczne, zgłaszane szczegóły często ulegają zmianie. Jeśli pacjenci wskazali miejsce, w którym pochowano ciało, ale nie znaleziono ciała i nie naruszono ziemi, terapeuci uciekają się do specjalnych próśb , mówiąc, że pacjent został hipnotycznie zaprogramowany, aby kierować śledczych w niewłaściwe miejsce, lub pacjent został oszukany przez sektę, aby uwierzył, że przestępstwo nie zostało popełnione. Jeśli domniemane ciała zostały skremowane, a policja wskazuje, że zwykłe ognie są niewystarczające, aby całkowicie zniszczyć ciało, historie obejmują specjalne piece przemysłowe. Oskarżenia pacjentów zmieniają się, a oni kreatywnie znajdują „rozwiązania” na sprzeciwy. [ 144 ] Oskarżenia dzieci Drugą grupą, która wysunęła oskarżenia o SRA, były małe dzieci. Podczas „paniki satanistycznej” w latach 80. XX wieku techniki stosowane przez śledczych do zbierania dowodów od świadków, zwłaszcza małych dzieci, ewoluowały, stając się bardzo sugestywnymi, przymuszającymi i natarczywymi, wywierającymi presję na małe dzieci, aby składały zeznania i odmawiającymi przyjmowania zaprzeczeń, jednocześnie oferującymi zachęty, które zachęcały do ​​fałszywych ujawnień. [ 55 ] [ 145 ] [ 46 ] Zastosowane techniki przesłuchań były czynnikami, które uważano za prowadzące do skonstruowania dziwacznych ujawnień SRA przez dzieci [ 139 ] [ 146 ], a zmiany w technikach kryminalistycznych i przesłuchań od tego czasu doprowadziły do ​​zaniku oskarżeń. [ 20 ] Analiza technik stosowanych w dwóch kluczowych sprawach (procesy McMartin Preschool i Wee Care Nursery School ) wykazała, że ​​dzieci były przesłuchiwane w sposób wysoce sugestywny. W porównaniu z zestawem wywiadów przeprowadzonych przez Child Protective Services , wywiady z dwóch prób „znacznie częściej (a) wprowadzały do ​​wywiadu nowe, sugestywne informacje, (b) zawierały pochwały, obietnice i pozytywne wzmocnienia, (c) wyrażały dezaprobatę, niedowierzanie lub niezgodę z dziećmi, (d) wywierały presję konformizmu i (e) zachęcały dzieci do udawania lub spekulowania na temat rzekomych zdarzeń”. [ 145 ] Konkretne zarzuty wynikające z tych spraw obejmowały: Widok latających czarownic; podróżowanie balonem na ogrzane powietrze; znęcanie się i podróżowanie przez tunele; [ 147 ] identyfikacja aktora Chucka Norrisa z serii zdjęć jako sprawcy przemocy; [ 148 ] orgie na myjniach samochodowych i lotniskach, dzieci spłukiwane w toaletach do tajnych pomieszczeń, gdzie były wykorzystywane, a następnie czyszczone i oddawane ich niczego niepodejrzewającym rodzicom [ 147 ] [ 149 ] [ 150 ] ( proces przedszkolaków McMartina , nie znaleziono żadnych dowodów kryminalistycznych potwierdzających te twierdzenia) Gwałt z użyciem noży (w tym ostrza o długości 12 cali [ 151 ] ), kijów, widelców i różdżek magicznych; napaść przez klauna w pokoju magicznym; zmuszanie do picia moczu ; przywiązanie nago do drzewa [ 152 ] ( proces w sprawie molestowania seksualnego w żłobku Fells Acres ; nie znaleziono dowodów kryminalistycznych potwierdzających te zarzuty) Rytualne morderstwa niemowląt; wywożenie dzieci łodziami i wyrzucanie za burtę; podróże balonem na ogrzane powietrze ; [ 153 ] niemowlęta rzucane o ściany; przebijanie dzieci nożami i widelcami; ściany i podłogi sali muzycznej ośrodka były posmarowane moczem i kałem [ 154 ] ( proces w sprawie molestowania seksualnego w żłobku Little Rascals ; nie znaleziono dowodów kryminalistycznych potwierdzających te twierdzenia) Zmuszano do występowania w pornografii dziecięcej i wykorzystywano do prostytucji dziecięcej ; torturowano; zmuszano do oglądania filmów typu „snuff” [ 151 ] ( sprawy dotyczące molestowania dzieci w hrabstwie Kern ; nigdy nie znaleziono żadnej pornografii dziecięcej, która potwierdzałaby te oskarżenia) Niepełnosprawny umysłowo oprawca z zespołem Noonana pił ludzką krew podczas satanistycznych rytuałów; porywał dzieci, mimo że nie potrafił prowadzić samochodu; [ 155 ] zmuszał dzieci do jedzenia moczu i kału; porywał dzieci do tajnych pomieszczeń; dopuszczał się brutalnych napaści seksualnych i bicia; zabił żyrafę , królika i słonia i pił ich krew na oczach dzieci. [ 156 ] ( Sprawa rytualnego molestowania w kościele Faith Chapel ; nie znaleziono żadnych dowodów kryminalistycznych potwierdzających te twierdzenia) Różnorodność tych zarzutów doprowadziła do skazań karnych; w analizie tych przypadków Mary de Young odkryła, że ​​wiele z nich zostało uchylonych. Spośród 22 pracowników żłobków i ich wyroków poddanych przeglądowi w 2007 r., trzech nadal przebywało w więzieniu, zarzuty jedenastu zostały oddalone lub uchylone, a ośmiu zostało zwolnionych przed odbyciem pełnego wyroku. Powody obejmowały zwolnienia techniczne, wyzwania konstytucyjne i nadużycia władzy przez prokuratora. [ 115 ] Sceptycyzm Jako panika moralna SRA i tzw. „panika satanistyczna” zostały nazwane paniką moralną [ 157 ] i porównane do mordów rytualnych i polowań na czarownice w historycznej Europie [ 11 ] [ 16 ] [ 76 ] oraz mcartyzmu w Stanach Zjednoczonych w XX wieku. [ 46 ] [ 158 ] [ 159 ] Stanley Cohen , który stworzył termin panika moralna , nazwał ten epizod „jednym z najczystszych przypadków paniki moralnej”. [ 160 ] Początkowe badania SRA zostały przeprowadzone przez antropologów i socjologów, którzy nie znaleźli dowodów na rzeczywiste występowanie SRA; zamiast tego doszli do wniosku, że SRA była wynikiem plotek i legend ludowych rozpowszechnianych przez „media, chrześcijański fundamentalizm, specjalistów od zdrowia psychicznego i egzekwowania prawa oraz obrońców praw dzieci”. [ 116 ] Socjologowie i dziennikarze zauważyli energiczną naturę, z jaką niektórzy ewangeliccy aktywiści i grupy wykorzystywali twierdzenia o SRA do promowania swoich celów religijnych i politycznych. [ 159 ] Inni komentatorzy zasugerowali, że całe zjawisko może być dowodem paniki moralnej dotyczącej satanizmu i wykorzystywania dzieci. [ 161 ] Po sceptycznym dochodzeniu, wyjaśnienia zarzutów o SRA obejmowały próbę podważenia rodziny nuklearnej przez radykalne feministki , [ 162 ] reakcję przeciwko pracującym kobietom, [ 46 ] homofobiczne ataki na homoseksualnych pracowników opieki nad dziećmi, [ 163 ] powszechną potrzebę wiary w zło, [ 164 ] strach przed alternatywnymi duchowościami, [ 110 ] lęki związane z „końcem tysiąclecia” [ 165 ] lub przejściową formę padaczki skroniowej. [ 166 ] W swojej książce Satanic Panic , nagrodzonej w 1994 r. nagrodą Menckena za najlepszą książkę przyznawaną przez Free Press Association, [ 167 ] Jeffery Victor napisał, że w Stanach Zjednoczonych grupy, które najprawdopodobniej uwierzą w plotki o SRA, to wiejskie, słabo wykształcone, religijnie konserwatywne białe rodziny robotnicze z niezachwianą wiarą w amerykańskie wartości , odczuwające znaczne obawy przed utratą pracy, pogorszeniem sytuacji gospodarczej i rozpadem rodziny. Victor uważał plotki o SRA za objaw kryzysu moralnego i formę obwiniania za problemy gospodarcze i społeczne. [ 168 ] [ 169 ] Początki plotek Informacje o roszczeniach SRA rozprzestrzeniały się poprzez konferencje prezentowane grupom religijnym, kościołom i profesjonalistom, takim jak policja i terapeuci, a także rodzice. Te konferencje i prezentacje służyły organizowaniu agencji i wspieraniu komunikacji między grupami, podtrzymując i rozpowszechniając obalone lub przesadzone historie jako fakty. [ 170 ] [ 171 ] [ 91 ] Członkowie lokalnych sił policyjnych organizowali się w luźne sieci skupione na przestępstwach sekciarskich, z których niektórzy przedstawiali się jako „eksperci” i otrzymywali wynagrodzenie za przemawianie na konferencjach w całych Stanach Zjednoczonych. Religijni odrodzeniowcy również korzystali z plotek i głosili kazania o niebezpieczeństwach satanizmu dla młodzieży i prezentowali się na płatnych spotkaniach jako świeccy eksperci. [ 172 ] W szczytowym momencie paniki wysoce emocjonalne oskarżenia i okoliczności oskarżeń SRA utrudniały zbadanie roszczeń, przy czym oskarżeni byli uznawani za winnych, a sceptycy stawali się współoskarżonymi podczas procesów, a procesy były kontynuowane wyłącznie na podstawie zeznań bardzo małych dzieci bez potwierdzających dowodów. [ 111 ] Pomimo szeroko zakrojonych dochodzeń, nigdy nie znaleziono żadnych dowodów kryminalistycznych ani potwierdzających istnienie religijnego kanibalizmu lub morderczego SRA. [ 37 ] [ 139 ] [ 173 ] Obawy i reakcje wyrażane przez różne grupy dotyczące powagi lub zagrożenia SRA uznano za nieproporcjonalne do rzeczywistego zagrożenia ze strony przestępstw o ​​podłożu satanistycznym, a rzadkie przestępstwa, które można określić jako „satanistyczne”, nie są równoznaczne z istnieniem spisku lub sieci osób molestujących dzieci o podłożu religijnym. [ 174 ] [ 175 ] Śledztwa naukowe i organów ścigania Jeffrey Victor przeanalizował 67 plotek o SRA w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, które pojawiły się w gazetach lub telewizji, i nie znalazł żadnych dowodów potwierdzających istnienie morderczych kultów satanistycznych. [ 176 ] LaFontaine stwierdza, że ​​przypadki domniemanego SRA badane w Wielkiej Brytanii zostały szczegółowo przeanalizowane i większość z nich okazała się bezpodstawna; trzy przypadki dotyczyły molestowania seksualnego dzieci w kontekście rytuałów, ale żaden nie dotyczył sabatu czarownic ani kultu diabła, charakterystycznych dla oskarżeń o SRA. [ 177 ] LaFontaine stwierdza również, że nie przedstawiono żadnych dowodów rzeczowych w związku z oskarżeniami o SRA; nie znaleziono żadnych kości, ciał ani krwi ani w Stanach Zjednoczonych, ani w Wielkiej Brytanii. Kenneth Lanning, ekspert FBI w zakresie dochodzeń w sprawie molestowania seksualnego dzieci, [ 178 ] stwierdził, że pseudosatanizm może istnieć, ale „istnieje niewiele lub w ogóle nie ma dowodów na ... masową hodowlę dzieci, składanie ofiar z ludzi i zorganizowane spiski satanistyczne”. [ 58 ] Istnieje wiele możliwych alternatywnych odpowiedzi na pytanie, dlaczego ofiary twierdzą, że istnieją rzeczy, które wydają się nie być prawdą. ... Wierzę, że istnieje rozwiązanie pośrednie — kontinuum możliwych działań. Część z tego, co twierdzą ofiary, może być prawdziwa i dokładna, część może być błędnie postrzegana lub zniekształcona, część może być prześwietlona lub symboliczna, a część może być „zanieczyszczona” lub fałszywa. Problemem i wyzwaniem, zwłaszcza dla organów ścigania, jest ustalenie, co jest czym. Można to zrobić tylko poprzez aktywne dochodzenie. Wierzę, że większość ofiar twierdzących, że doszło do „rytualnego” nadużycia, jest w rzeczywistości ofiarami jakiejś formy nadużycia lub traumy. [ 58 ] W 1994 r. Lanning opublikował monografię na temat SRA skierowaną do organów ochrony dzieci, w której wyraził opinię, że pomimo setek dochodzeń nie znaleziono żadnego potwierdzenia SRA. Po tym raporcie uchylono kilka wyroków skazujących opartych na zarzutach SRA, a oskarżonych zwolniono. [ 66 ] Zgłoszone przypadki SRA obejmują dziwaczne działania, z których niektóre są niemożliwe (jak latający ludzie), [ 145 ] co podważa wiarygodność ofiar molestowania seksualnego dzieci. W przypadkach, w których rzekomo dochodzi do SRA, Lanning opisuje wspólną dynamikę stosowania strachu do kontrolowania wielu młodych ofiar, obecność wielu sprawców i dziwne lub zrytualizowane zachowania, chociaż zarzuty dotyczące przestępstw, takich jak składanie ofiar z ludzi i kanibalizm, wydają się nieprawdziwe. Lanning sugeruje również kilka powodów, dla których dorosłe ofiary mogą wysuwać zarzuty dotyczące SRA, w tym „patologiczne zniekształcenie, pamięć traumatyczna, normalne dziecięce lęki i fantazje, błędne postrzeganie i dezorientację”. [ 179 ] Sprawy sądowe Główny artykuł: Lista zarzutów dotyczących rytualnego wykorzystywania satanistycznego Oskarżenia o SRA pojawiły się na całym świecie. W 1984 r. szeroko zakrojone dochodzenie i ściganie nadużyć rytualnych w Jordan, Minnesota zwróciło uwagę kraju na słabe praktyki śledcze i prokuratorskie. Grupa rodziców nazwanych Ofiarami Prawa o Nadużyciach wobec Dzieci wzrosła i zdobyła władzę polityczną. [ 180 ] Zeznania dzieci w tych sprawach mogły doprowadzić do ich upadku, ponieważ ława przysięgłych zaczęła wierzyć, że źródłem oskarżeń było stosowanie sugestywnych i manipulacyjnych technik przesłuchań, a nie rzeczywiste zdarzenia. Badania prowadzone od tamtego czasu potwierdziły te obawy i bez stosowania tych technik jest mało prawdopodobne, aby sprawy te kiedykolwiek trafiły do ​​sądu. [ 20 ] W jednej analizie 36 spraw sądowych dotyczących seksualnego wykorzystywania dzieci w ramach rytuałów, tylko jedna czwarta zakończyła się wyrokami skazującymi, z których wszystkie miały niewiele wspólnego z rytualnym wykorzystywaniem seksualnym. [ 170 ] W badaniu ponad 11 000 pracowników psychiatrii i policji w całych Stanach Zjednoczonych, przeprowadzonym na zlecenie Krajowego Centrum ds. Przemocy wobec Dzieci i Zaniedbywania , naukowcy zbadali około 12 000 oskarżeń o rytualne lub religijne wykorzystywanie w latach 1980-1990. Badanie nie wykazało żadnych uzasadnionych doniesień o dobrze zorganizowanych kręgach satanistycznych osób, które molestowały seksualnie dzieci, ale wykryto incydenty, w których rytualne aspekty były drugorzędne w stosunku do wykorzystywania i były wykorzystywane do zastraszania ofiar. [ 7 ] Victor przeanalizował 21 spraw sądowych dotyczących SRA w latach 1983-1987, w których nie uzyskano żadnych wyroków skazujących za rytualne wykorzystywanie. [ 181 ] Na początku lat 80. niektóre sądy próbowały doraźnych rozwiązań, aby odpowiedzieć na obawy świadków-dzieci w związku ze składaniem zeznań przed oskarżonymi. Ekrany lub technologia CCTV są dziś powszechnym elementem procesów o napaść seksualną na dzieci; dzieci na początku lat 80. były zazwyczaj zmuszane do bezpośredniego kontaktu wzrokowego z oskarżonym sprawcą nadużyć podczas rozprawy. Oskarżenia dotyczące SRA w sądach wywołały szeroki program badań nad naturą zeznań dzieci i wiarygodnością ich ustnych dowodów w sądzie. Ostatecznie w sprawach SRA techniki przymusu stosowane przez przekonanych prokuratorów okręgowych, terapeutów i funkcjonariuszy policji miały kluczowe znaczenie w ustalaniu, a często i rozwiązywaniu spraw SRA. W sądach, gdy ława przysięgłych mogła zobaczyć nagrania lub transkrypcje wywiadów z dziećmi, domniemani sprawcy nadużyć byli uniewinniani. Reakcją udanych prokuratorów, rozpowszechnioną na konwencjach i konferencjach dotyczących SRA, było niszczenie lub nierobienie notatek z wywiadów. [ 182 ] Jedna grupa badaczy doszła do wniosku, że dzieci zazwyczaj nie mają wystarczającej „jasnej wiedzy” na temat satanistycznego rytualnego wykorzystywania seksualnego, aby samodzielnie wymyślić wszystkie szczegóły roszczenia SRA. [ 183 ] Jednak ci sami badacze doszli również do wniosku, że dzieci zazwyczaj mają wystarczającą ogólną wiedzę na temat „przemocy i okultyzmu”, aby „służyć jako punkt wyjścia, z którego mogłyby rozwinąć się roszczenia rytualne”. [ 183 ] W 2006 roku psycholog i prawnik Christopher Barden sporządził pismo amicus curiae skierowane do Sądu Najwyższego Kalifornii, podpisane przez blisko 100 międzynarodowych ekspertów w dziedzinie pamięci ludzkiej, w którym podkreślono brak wiarygodnych dowodów naukowych na istnienie wypartych i odzyskanych wspomnień. [ 184 ] Zaburzenie dysocjacyjne tożsamości SRA powiązano z zaburzeniem dysocjacyjnym tożsamości (DID, dawniej znanym jako zaburzenie osobowości mnogiej lub MPD) [ 30 ] [ 185 ] , przy czym niektórzy pacjenci z DID twierdzą również, że byli ofiarami nadużyć ze strony sekty. [ 186 ] [ 187 ] Pierwszą osobą, która napisała narrację w pierwszej osobie o SRA, była Michelle Smith, współautorka książki Michelle Remembers ; u Smith DID zdiagnozował terapeuta, a później mąż Lawrence Pazder . [ 188 ] Psychiatrzy związani z Międzynarodowym Towarzystwem Badań nad Traumą i Dysocjacją (ISSTD, wówczas zwanym Międzynarodowym Towarzystwem Badań nad Wieloraką Osobowością i Dysocjacją), zwłaszcza zastępca redaktora naczelnego Bennett G. Braun , bezkrytycznie promowali ideę, że rzeczywiste grupy osób czczących Szatana znęcały się nad dziećmi i składały je w rytualnych ofiarach, a ponadto, że tysiące osób odzyskiwało rzeczywiste wspomnienia takiego znęcania się podczas terapii, [ 189 ] [ 190 ] otwarcie dyskutując o takich twierdzeniach w czasopiśmie organizacji, Dissociation . W artykule redakcyjnym z 1989 r. redaktor naczelny Dissociation Richard Kluft porównał lekarzy, którzy nie mówili o swoich pacjentach z odzyskanymi wspomnieniami SRA, do „dobrych Niemców” podczas Holokaustu . [ 191 ] Jeden szczególnie kontrowersyjny artykuł wykazał podobieństwa między relacjami SRA a historycznymi zapisami satanizmu sprzed inkwizycji, stąd twierdzono, że znaleziono poparcie dla istnienia starożytnych i międzypokoleniowych kultów satanistycznych. [ 192 ] Przegląd tych twierdzeń przeprowadzony przez socjolog Mary de Young w artykule z 1994 r. w czasopiśmie Behavioral Sciences and the Law zauważył, że historyczne podstawy tych twierdzeń, a w szczególności ciągłość kultów, ceremonii i rytuałów, jest wątpliwa. [ 52 ] Jednak na konferencji ISSTD w listopadzie 1990 r. psychiatra i badacz Frank Putnam, wówczas szef Oddziału Zaburzeń Dysocjacyjnych Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego w Bethesdzie w stanie Maryland , poprowadził panel plenarny, który okazał się pierwszą publiczną prezentacją sceptycyzmu psychiatrycznego, historycznego i organów ścigania dotyczącego twierdzeń SRA. Inni członkowie panelu to psychiatra George Ganaway, antropolog Sherrill Mulhern i psycholog Richard Noll . [ 193] Obecni na spotkaniu zwolennicy SRA postrzegali Putnama, sceptyka, jako osobę, która wykorzystuje innych sceptyków, takich jak Noll i Mulhern, jako sojuszników w kampanii dezinformacyjnej mającej na celu podzielenie społeczności wyznawców SRA. [ 194 ] Badanie 12 000 przypadków domniemanego rytualnego lub religijnego nadużycia wykazało, że większość z nich została zdiagnozowana z DID, a także zespołem stresu pourazowego . [ 133 ] Poziom dysocjacji w próbie kobiet twierdzących, że cierpią na SRA, okazał się wyższy niż w porównywalnej próbie rówieśników niecierpiących na SRA, zbliżając się do poziomów wykazywanych przez pacjentów zdiagnozowanych z DID. [ 195 ] Próba pacjentów zdiagnozowanych z DID i zgłaszających SRA w dzieciństwie wykazywała również inne objawy, w tym „stany dysocjacyjne z satanistycznymi akcentami, ciężkie zaburzenie stresu pourazowego, poczucie winy ocalałego, dziwaczne samookaleczenie , niezwykłe lęki, seksualizację sadystycznych impulsów, wpojone przekonania i nadużywanie substancji psychoaktywnych”. [ 185 ] Komentując badanie, Philip Coons stwierdził, że pacjenci byli przetrzymywani razem na oddziale poświęconym zaburzeniom dysocjacyjnym z dużą ilością możliwości socjalizacji, a wspomnienia odzyskiwano za pomocą hipnozy (co uważał za wątpliwe). [ 142 ] Nie przekazano żadnego przypadku organom ścigania w celu weryfikacji, ani nie podjęto próby weryfikacji za pośrednictwem członków rodziny. Coons wskazał również, że istniejące obrażenia mogły być samookaleczeniami, że zgłoszone doświadczenia były „uderzająco podobne” i że „wiele raportów SRA powstało, gdy pacjenci byli w szpitalu”. [ 116 ] Wiarygodność wspomnień klientów DID, którzy twierdzili, że SRA było stosowane w leczeniu, została zakwestionowana i stała się przedmiotem sporu w popularnych mediach i wśród lekarzy; wiele z wysuwanych oskarżeń jest zasadniczo niemożliwych, a domniemani ocaleni nie mają fizycznych blizn, które powstałyby, gdyby ich oskarżenia okazały się prawdziwe. [ 30 ] Wiele kobiet twierdzących, że przeżyły SRA, otrzymało diagnozę DID i nie jest jasne, czy ich twierdzenia o znęcaniu się w dzieciństwie są prawdziwe, czy też są przejawem ich diagnozy. [ 196 ] Z próby 29 pacjentów, u których wystąpiło SRA, 22 zdiagnozowano zaburzenia dysocjacyjne, w tym DID. Autorzy zauważyli, że 58 procent twierdzeń dotyczących SRA pojawiło się w latach następujących po specjalnym programie Geraldo Rivery na temat SRA, a kolejne 34 procent po warsztatach na temat SRA prowadzonych w tym obszarze; tylko u dwóch pacjentów wspomnienia zostały wywołane bez użycia „wątpliwych praktyk terapeutycznych w celu przywrócenia pamięci”. [ 142 ] Twierdzenia dotyczące SRA składane przez pacjentów z DID zostały nazwane „... często niczym więcej niż fantastycznymi pseudowspomnieniami wszczepionymi lub wzmocnionymi w psychoterapii” [ 197 ], a SRA kulturowym skryptem postrzegania DID. [ 198 ] Niektórzy uważają, że wspomnienia SRA są wyłącznie jatrogennie wszczepionymi wspomnieniami pochodzącymi z sugestywnych technik terapeutycznych , [ 199 ] [ 200 ] chociaż krytykowali to Daniel Brown, Alan Scheflin i Corydon Hammond za to, co uważają za wykraczanie poza dane naukowe, które wspierają teorię jatrogenną. [ 201 ] Inni krytykowali Hammonda szczególnie za stosowanie technik terapeutycznych do zbierania informacji od klientów, które opierają się wyłącznie na informacjach przekazanych przez terapeutę w sposób silnie sugerujący jatrogenię. [ 199 ] Sceptycy twierdzili, że wzrost liczby diagnoz DID w latach 80. i 90. XX wieku i jego związek ze wspomnieniami SRA jest dowodem na nieuczciwość lekarzy. [ 202 ] Duża część literatury na temat leczenia pacjentów będących ofiarami nadużyć rytualnych skupia się na zaburzeniach dysocjacyjnych. [ 116 ] [ 203 ] Fałszywe wspomnienia Jednym z wyjaśnień zarzutów SRA jest to, że opierały się one na fałszywych wspomnieniach wywołanych stosowaniem przez terapeutów zdyskredytowanych technik sugestywnych, takich jak hipnoza i pytania naprowadzające, niedoceniających podatności swoich klientów na sugestię. [ 204 ] Zmieniony stan świadomości wywołany hipnozą sprawił, że pacjenci uzyskali niezwykłą zdolność do tworzenia konfabulacji , często przy pomocy terapeutów. [ 205 ] Paul R. McHugh , profesor psychiatrii na Johns Hopkins University , omawia w swojej książce Try to Remember wydarzenia, które doprowadziły do ​​powstania fałszywych wspomnień w moralnej panice SRA i powstania FMSF jako wysiłku, aby wprowadzić współczesne badania naukowe i działania polityczne do polaryzującej walki o fałszywe wspomnienia w dyscyplinach zdrowia psychicznego. Według McHugha nie ma spójnej podstawy naukowej dla podstawowego przekonania jednej ze stron walki, że wykorzystywanie seksualne może powodować masową systemową represję wspomnień, do których można uzyskać dostęp tylko za pomocą hipnozy, przymusowych wywiadów i innych wątpliwych technik. Grupa psychiatrów, którzy promowali te idee, których McHugh nazywa „ manierystycznymi freudystami”, konsekwentnie stosowała dedukcyjne podejście do diagnozy, w którym teoria i przyczynowe wyjaśnienie objawów zakładano, że wykorzystywanie seksualne w dzieciństwie prowadzi do dysocjacji, po której następował zestaw nieudowodnionych i zawodnych metod leczenia z silnym błędem potwierdzenia , który nieuchronnie wywoływał zarzuty i przyczyny, które zakładano. Podejście terapeutyczne polegało na izolacji pacjenta od przyjaciół i rodziny na oddziałach psychiatrycznych przeznaczonych do leczenia dysocjacji, wypełnionych innymi pacjentami, którzy byli leczeni przez tych samych lekarzy tymi samymi wadliwymi metodami i członkami personelu, którzy również spójnie i powszechnie przypisywali ten sam zestaw przekonań. Metody te rozpoczęły się w latach 80. i były stosowane przez kilka lat, aż seria spraw sądowych i pozwów o błąd w sztuce lekarskiej doprowadziła do tego, że szpitale przestały wspierać to podejście. W przypadkach, gdy objawy dysocjacyjne były ignorowane, przymusowe podejście terapeutyczne ustało, a pacjenci byli usuwani ze specjalnych oddziałów, oskarżenia o gwałty i nadużycia satanistyczne zazwyczaj ustawały, „odzyskane” wspomnienia były identyfikowane jako zmyślenia, a konwencjonalne metody leczenia prezentowanych objawów były na ogół skuteczne. [ 206 ] Zobacz także icon Portal religijny Carl Raschke – amerykański filozof, naukowiec, autor i „biegły sądowy”, który odegrał ważną rolę w oskarżeniach o rytualne wykorzystywanie satanistyczne w późnych latach 80. i wczesnych latach 90. Lista zarzutów dotyczących nadużyć zgłoszonych za pośrednictwem ułatwionej komunikacji Lista teorii spiskowych#Pogaństwo Fałszywe oskarżenie o gwałt § Uzasadnienie linczów Fałszywe oskarżenie o molestowanie seksualne dziecka Krajowe Towarzystwo Zapobiegania Okrucieństwu wobec Dzieci Sprawa Outreau Regresja – film Alejandro Amenábara Maskowanie wsteczne Morderstwa w Fall River Teoria spiskowa Pizzagate Procesy czarownic na początku ery nowożytnej Trzy Zachodnie Memphis