BUDOWA REPLIKATORA WEDŁUG KONCEPCJI MICHAŁA RICHTERA

BUDOWA REPLIKATORA WEDŁUG KONCEPCJI MICHAŁA RICHTERA Nazywam się Michał Richter .Pochodzę z Gdańska. Chcę państwu zaprezentować urządzenie działające w technologii tunelu podprzestrzennego, nazywanym przez dr.Jana Pająka KONCEPTEM DIPOLARNEJ GRAWITACJI. Proszę państwa, jeśli nadamy danemu przedmiotowi, danej materii sygnaturę telemetryczną skaningową za pomocą skanera i umieścimy ten skan w otwierającym się polu dipolarnym wiązki tachionowej , to po przetworzeniu jej w plazmę jarzeniową , ukształtuje się z niej duplikat danego przedmiotu. Inaczej zmusimy za pomocą urządzeń energii telekinetycznej do ruchu telekinetycznego przeciwmaterialnego ducha (duplikatu) każdej materii zapisanej telemetrycznym wzorem w podprzestrzenii . Jan Pająk stwierdza , że każda materia ożywiona i nieożywiona ma przeciwmaterialny duplikat w podprzestrzenii zwanej inaczej KONCEPTEM DIPOLARNEJ GRAWITACJI.Materia taka zsyntetyzuje się w duplikat po wyjściu z tunelu podprzestrzennego a raczej jej przeciwmaterialny duplikat , jeśli za pomocą kondensatora plazmy jarzeniowej i akceleratora plazmy jarzeniowej uformujemy kwantowy wzór tejże materii i przeslemy ją do płyty holograficzno-laserowej.Dawniej używano Gematrii zwanej z hebrajska do obliczania wzorów telemetrycznych przeciwmaterialnego ducha danej materii w polu podprzestrzennym.Najpierw musielibyśmy ujemnie naładować protony i elektrony , aby z tej ciemnej materii ukształtować plazmę jarzeniową a z niej przedmiot.W kondensatorze plazmy jarzeniowej złożonej z dwóch elektrod płytowych połączonych z laserem holograficznym i z iskrownikiem igłowym w walcu kryształowym wypełnionym próżnią i wstrzykniętym gazem wysoko zjonizowanym , następowałaby kumulacja plazmy jarzeniowej z powodu ruchu telekinetycznego przeciwmaterialnego duplikatu danej materii ożywionej i nieożywionej. 1.SYSTEM SKANINGOWY REPLIKATORA Wyobrażmy sobie , że nasz replikator byłby zasilany z przykładowej siecii enegretycznej.System skaningowy takiego replikatora na poczatku posiadałby wtyczkę do prądu , następnie byłby zabezpieczony bezpiecznikami wysokiego napięcia na przewodach indukcyjnych prowadzących do kondensatora ujemnie naładowanych cząstek wytwarzających ujemną masę elektronów i protonów , jaki odzielnymi przewodami indukcyjnymi łączących system skaningowy naszego replikatora. System skaningowy składałby się z skanera zwykłego laserowego podłączonego do modułu komputerowego , który byłby sterowany za pomocą panela dotykowego (monitora dotykowego) posiadałby dysk twardy i pozostałe podzespoły potrzebne do pracy komputera z wejściami usb i innymi funkcjami. Pracowałby w systemie programu "OPEN SOURCE" np: mogłby być to specjalnie zaprojektowany do obsługi tego urządzenia system linux.Pamięć komputera pokładowego urządzenia archiwizowałaby listę przedmiotów i materii zeskanowanej i gromadziłaby sygnatury telemetryczne i przekazywałaby je do specjalnego nadajnika fal radiowych fm a dalej do nanoczipa sterującego , któryby przekazywał sygnał telemetryczny skaningu do kondensatora ujemnie naładowanych cząstek. 2.PRZYSPIESZACZE CZĄSTEK Z kondensatora ujemnie naładowanych cząstek , któryby dodawał ujemny ładunek elektronów i protonów przewodem indukcyjnym biegłoby do akceleratora kołowego .Zderzacza ujemnie naładowanych cząstek.Najpierw z sieci elektrycznej za pomocą wtyczki kontaktowej doprowadzilibyśmy zwykły dodatni ładunek elektryczny.Która na początku musiałaby mieć bezpieczniki wysokiego napięcia w połączeniu indukcyjnym wtyczki z kondensatorem ujemnie naładowanych cząstek. ryc.) akcelerator kołowy Potem połączone to byłoby przewodami indukcyjnymi z płytą 24 dział elektronowych kolejnych przyspieszaczy do prędkości światła.Warto zaznaczyć , że przewodami indukcyjnymi biegłaby już masa ujemnie naładowanych protonów i elektronów. ryc.)działo elektronowe Cech elektrostatyczności nadawałby tu układ półprzewodnikowy na desce rozdzielczej .Składałby się on z fotodiody, fototranzystora , termistora CTR, tranzystora IGBT, oraz dwóch elektrod zwykłych. ryc.)jarzenie pochłaniania 3.KONDENSACJA I AKCELERACJA SUBATOMOWA Z układu półprzewodnikowego ujemnie naładowana wiązka tachionowa biegłaby przewodami indukcyjnymi do kondensatora plazmy jarzeniowej . Byłby to walec kryształowy wypełniony próżnią i zjonizowanym gazem po dwóch bokach znajdowałyby się dwie elektrody płytowe połączone z laserem holograficznym która następnie byłaby połączona z igłą iskrową bardzo cieniutką. ryc.) budowa laseru holograficznego Tu następowałąby kondensacja plazmy jarzeniowej z wiązki ujemnie naładowanych tachionów czyli już naszej ciemnej materii.Dalej przewodami indukcyjnymi plazma jarzeniowa doprowadzona byłaby do akceleratora plazmy jarzeniowej . Akcelerator plazmy jarzeniowej składałby się z podobnego kryształowego walca wypełnionego próżnią i zjonizowanym gazem . Na początku byłaby elektroda płytowa połączona z laserem holograficznym , która z koleji byłaby połączona i cieniutką igłą iskrową.Plazma biegłaby laserowo przez kolimator (szkiełko półprzepuszczające) do trójatomowo wzbogaconego magnesu połączonego z przewodami indukcyjnymi.Na końcu byłaby płyta holograficzna z okrągłym laserem holograficznym na zewnątrz urządzenia.Laser holograficzny podświetlaby na końcu jarzenie pochłaniania plazmy formującej sie w stan skupienia jak widać na rycinach. Żródłami do strony są monografie dr.Jana Pająka na stronach internetowych. Zapraszam zainteresowanych tą tematyką do kontaktu ze mną skype michcio906