Rychter (Richter) – polski herb szlachecki z nobilitacji.

-
Rychter (Richter) – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu

Opis herbu z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:
Na tarczy dzielonej skosem złotym, w polu górnym, błękitnym jelenia głowa naturalna z rogami złotymi. W polu dolnym, czarnym trzy róże srebrne.
Klejnot: rogi jelenie złote o siedmiu rosochach, między którymi gałązka róży z listkami i trzema różami srebrnymi.
Labry z prawej błękitne, podbite złotem, z lewej czarne, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki

Nadany Krzysztofowi Richterowi 19 lipca 1569[1].

Herbowni

Ponieważ herb Rychter był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:
Richter (Rychter).

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

وسام فرسان المسيح الفقراء ومعبد سليمان (باللاتينية

-
: Fratres Militiae Templi، Pauperes Commilitones Christi Templiquوسام فرسان المسيح الفقراء ومعبد سليمان (باللاتينيةe Salomonis؛ بالفرنسية: Pauvres Chevaliers du Christ et du Temple de Salomon)، بالعامية: Knights Templar (بالفرنسية: Les Templiers) - نظام فرسان كاثوليكي من العصور الوسطى، يعمل من القرن الثاني عشر إلى القرن الرابع عشر. البدايات بالدوين الثاني يسلم معبد القدس إلى هيو دي باينز معبد تمبلر تأسست منظمة فرسان المسيح وهيكل سليمان الفقراء، أي فرسان الهيكل، عام 1118 (أو - كما يعتقد بعض المؤرخين - عام 1119 أو عام 1120 فقط)، عندما قام فارس شامبانيا هوغو دي باينز وجنوده الرفاق: جودفري دي سانت أومير، جودفري دي إيجوراندي، نيكولا دي نيوفيك، جان دوسيل، جان دي ميماك وبيير دورليان أمام جورموند دي بيكيني، بطريرك القدس، وعود الفقر والعفة والطاعة والكفاح من أجل الإيمان وفق القاعدة السسترسية (القديس برناردوس من كليرفو). وتعهد الفرسان الرهبان بالدفاع عن الحجاج وحماية طرق الحج. وفي عام 1120، تسلموا من ملك القدس بلدوين الثاني المسجد الأقصى القائم على تلة الهيكل، وأعيد بناؤه ليصبح كنيسة، وجزء من ...
Czytaj więcej

JAK ZROBIĆ BIOBENZYNĘ AVGAS100LL DO SAMOLOTU Z DZIEGCIA

-
Obraz
W dawnych wiekach, w życiu codziennym naszych przodków bardzo ważną rolę odgrywały produkty wytworzone w wyniku suchej destylacji drewna sosnowego i brzozowego. Prażąc takie drewno w wysokiej temperaturze uzyskiwano płynne substancje oleiste o intensywnym zapachu i specyficznych właściwościach. Dziegieć powstawał w wyniku prażenia białej kory brzozowej, natomiast smoła w ten sam sposób, ale ze smolnych sosnowych szczap, najlepiej, pochodzących z długo zalegających w ziemi sosnowych pniaków (karpiny). Dobre było również przeżywiczone drewno sosen zaatakowanych przez pasożytnicze grzyby powodujące tzw. obwar sosnowy. Objawia się on obfitymi naciekami żywicznymi na długich odcinkach pni drzew tuż pod koroną. Takich drzew w niektórych partiach lasu jest wiele. Obwar powoduje powolne ich usychanie. Przeżywiczone drewno pali się bardzo intensywnie i długo, wydzielając gęsty czarny dym. Jego potoczna nazwa to smolniak. W leśnych wsiach jest to wysoko ceniony materiał do rozpalania ognia. ...
Czytaj więcej